وبلاگ من

برای طرح هر دعوایی چه دعاوی حقوقی چه دعاوی کیفری، کسی که مدعی احقاق حقی شده است، می‌بایست برای رسیدگی به درخواستش به مرجع قضایی رسیدگی کننده، مبلغی را تحت عنوان هزینه دادرسی یا هزینه رسیدگی بپردازد.

هزینه دادرسی به هزینه‌هایی گفته می‌شود که توسط دولت و در اکثر نظام‌های حقوقی برای استماع و رسیدگی به دعوا تعیین شده و دریافت می‌گردد. حال ممکن است برای زنانی که خواهان به اجرا گذاشتن مهریه و گرفتن آن از طریق مراجع قضایی هستند این سوال به وجود بیاید که هزینه دادرسی مهریه چه میزان است؟ در این مطلب از مجله دلتا به موضوع هزینه دریافت مهریه می‌پردازیم.

هزینه دادرسی مهریه
 زن خواهان دعوای مهریه از دو طریق می‌تواند مهریه‌اش را به اجرا بگذارد:

اجرای ثبت
دادگاه یا شورای حل اختلاف بسته به میزان مبلغ مهریه.
 هزینه اجرای مهریه از طریق اجرای ثبت
هزینه اجرای مهریه یک بیستم کل مهریه است. در صورت بخشش مهریه از جانب زن یا مصالحه با مرد، این یک بیستم نیز از او گرفته نخواهد شد.

 اگر زن مهریه‌اش را به همین منوال وصول نمود، می‌تواند این هزینه‌‌ها را از شوهر دریافت نماید.

مثلا اگر برای این کار وکیل گرفته هزینه حق‌الوکاله وکیل طبق تعرفه، هزینه کارشناسان، انتشار آگهی و…از مرد گرفته خواهد شد.

هزینه دادرسی مهریه از طریق دادگاه
 هزینه دادرسی مهریه در دادگاه همان ابتدای شروع به رسیدگی در دادگاه از زن گرفته می‌شود تا به دعوای او رسیدگی شود.

در این‌صورت زن می‌تواند هزینه به اجرا گذاشتن مهریه را ضمن دادخواست مهریه از شوهرش مطالبه و دریافت کند.

زوجه خواهان دعوای مطالبه مهریه حتما باید ۵/۳ درصد مبلغ مهریه‌ای را که به اجرا گذاشته است تحت عنوان هزینه دادرسی به دادگاه بپردازد.

انواع هزینه دادرسی مهریه از طریق دادگاه
هزینه دادرسی در مرحله بدوی: تا مبلغ دویست میلیون ریال معادل دو ونیم درصد و مازاد بر آن معادل سه و نیم درصد بهای خواسته یا محکوم به
 در مرحله واخواهی و تجدید نظر: معادل چهار و نیم درصد بهای خواسته یا محکوم به
 دعاوی مالی در مرحله فرجام خواهی و اعاده دادرسی و اعتراض ثالث: معادل پنج و نیم درصد محکوم به (صرفا در صورتی‌که مهریه وجه نقد باشد)

 در زمان ارائه دادخواست اجرا مهریه از جانب زن مهریه هر چه که باشد پول، طلا، ارز یا سکه، تبدیل به وجه رایج شده و به نرخ رسمی بانک مرکزی محاسبه می‌شود و دولت نیز درصدی از آن را به عنوان هزینه‌های دادرسی دریافت می‌کند.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر مطلب وضعیت ارث مرد در صورت فوت همسر در مجله حقوقی مطالعه کنید.

در هر مجتمع مسکونی هزینه‌های مشترکی وجود دارد که همه‌ ساکنان مجتمع باید سهم خود را از آن پرداخت کنند. به این هزینه‌های مشترک در اصطلاح شارژ گفته می‌شود.

برای پرداخت شارژ ساختمان همواره میان مستاجر و مالک بحث وجود دارد که برای پرداخت آن باید توافق حاصل شود. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع پرداخت حق شارژ ساختمان می‌پردازیم.

حق شارژ ساختمان
مطابق با عرف و قانون آپارتمان‌ها هر یک از اعضای ساختمان باید شارژ ماهیانه که همان هزینه‌های خدماتی و تعمیراتی یک ماه ساختمان است را پرداخت کنند، اما گاهی اوقات میان مالک ساختمان و مستاجر این دعوا به وجود می‌آید که چه کسی باید شارژ آپارتمان را پرداخت کند.

اولین نکته‌ای که در پرداخت شارژ باید به آن توجه داشت این است که پرداخت این مبلغ موضوعی کاملا توافقی میان مستاجر و مالک است، یعنی دو طرف هنگام عقد قرارداد اجاره باید به توافق برسند که چه کسی باید شارژ ساختمان را بپردازد.

اگر به موجب قرارداد پرداخت شارژ ساختمان بر عهده مالک باشد و مالک از پرداخت شارژ خودداری کند، مستاجر می‌تواند این هزینه را از اجاره‌ای که به موجر می‌پردازد کسر کند.

اگر در زمان تنظیم قرارداد توافق بر سر این موضوع انجام نشود، نتیجه این می‌شود که چون شارژ جزء هزینه‌هایی است که برای استفاده از محل سکونت پرداخت می‌شود، پس طبیعتا مستاجر باید این هزینه‌ها را بپردازد.

هم‌چنین اگر مستاجر یک ساختمان از پرداخت شارژ شانه خالی کند، مدیر ساختمان می‌تواند برای دریافت آن هم به مستاجر و هم به مالک مراجعه کند.

اگر واحدی شارژ خود را پرداخت نکرد، چاره چیست؟
پرداخت حق شارژ قبل از اینکه یک امر توافقی باشد، یک امر قانونی است؛ یعنی مشکلات مربوط به آن از طریق حقوقی قابل پیگیری هستند.

بر اساس قوانین شارژ ساختمان در ماده ۱۰ قانون تملک آپارتمان‌ها در صورتی‌که واحدی از پرداخت شارژ ماهیانه سر باز زد، هیئت مدیره می‌تواند با پر کردن اظهارنامه مبنی بر عدم پرداخت حق ماهیانه و درج مبلغ بدهی به‌طور حقوقی درخواست پرداخت شارژ کند.
در صورتی‌که فرد بدهکار باز هم بدهی خود را نپرداخت، هیئت مدیره می‌تواند به مراجع قضایی شکایت کند و دادگاه‌ها ملزم هستند که به این دسته از پرونده‌ها به‌صورت سریع و خارج از نوبت رسیدگی کنند.

بر اساس حکم دادگاه بر اساس قوانین وصول شارژ ساختمان تا زمانی‌که فرد به عدم پرداخت حق شارژ ماهیانه ادامه دهد، از هرگونه استفاده از امکانات عمومی مجتمع محروم خواهد بود.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر مطلب آیا گذاشتن کفش جلوی در آپارتمان جرم است؟ را مطالعه کنید.

زوجین تنها در صورت ازدواج دائمی از یکدیگر ارث می‌برند.

.در ارث، انتقال مالکیت هم به صورت بلاعوض بوده و هم به نحو قطعی و دائمی محقق می‌شود. ارث دارای حالات و فرض‌های متعددی است. در این نوشتار از مجله اینترنتی دلتا به بررسی وضعیت ارث مرد از همسر وی می‌پردازیم.
وضعیت ارث مرد از همسر
زوجین تنها در صورت ازدواج دائمی از یکدیگر ارث می‌برند. زوجین در ازدواج موقت، حتی اگر به‌صورت شرط ضمن عقد این موضوع قید شده باشد هم زوجین از یکدیگر ارث نمی‌برند.

چنان‌چه مردی همسرش فوت کند، اگر دارای فرزند مشترک با همسر خود بوده باشد سهم‌الارث او از اموال باقی مانده خانم یک‌چهارم خواهد بود و چنانچه فرزندی نداشته باشند سهم‌الارث مرد یک‌دوم خواهد بود.
اگر خانمی همسرش را از دست بدهد چنان‌چه فرزند مشترکی با مرد داشته باشد یک‌هشتم باقی‌مانده از اموال مرد را ارث می‌برد.
در صورتی‌که فرزندی نداشته باشد سهم‌الارث خانم یک چهارم اموال خواهد بود.
اگر مرد فقط و فقط تنها وارث همسر خود باشد تمام سهم‌الارث را مالک می‌شود.
ولی اگر خانم فقط وارث همسر خود باشد و هیچ وارث دیگری نباشد فقط به میزان سهم خود ارث می‌برد (یک چهارم اموال) و باقی‌مانده اموال جز اموال مجهول‌المالک شناخته می‌شود و زن مالک آن‌ها نمی‌شود.
حالات استثنایی ارث مرد و زن
همان‌طور که اکثریت جامعه نیز به این موضوع آگاه هستند که زوجین فقط در صورتی از هم ارث می‌برند که داخل رابطه زوجیت با یک‌دیگر باشند.

بنابراین درصورت طلاق و جدایی زوجین از یکدیگر ارثی تعلق نخواهد گرفت.

 طبق ماده ۹۴۳ قانون مدنی، با ایجاد یک حالت استثنایی خلاف موارد گفته شده مقرر کرده است:

آن هم در صورتی است که، مردی همسر خود را طلاق دهد (درخواست طلاق از سوی مرد بوده باشد) و مرد یا زن قبل از انقضا مدت ۳ ماه فوت کنند ارث به طرف دیگر تعلق می‌گیرد.

حالت استثنایی دیگر را ماده ۹۴۴ قانون مدنی به وجود آورده است که بیان داشته است:

اگر شوهر در حالی که مریض است همسر خود را طلاق دهد و ظرف یک سال از تاریخ طلاق به سبب همان بیماری که در حین طلاق وجود داشته است فوت کند.

در این صورت خانم از او ارث می‌برد هر چند درخواست طلاق از سوی خانم بوده باشد، ولی این امر مشروط بر این است که خانم ازدواج مجدد نکرده باشد.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر مطلب مواردی که دختر برای ازدواج نیازی به اجازه پدر ندارد در مجله حقوقی مطالعه کنید.

آیا باید برای اجاره‌نامه کد رهگیری دریافت کنیم؟ آیا اجاره‌نامه رسمی با کد رهگیری اعتبار بیش‌تری دارد؟

در خصوص اجاره‌نامه رسمی با کد رهگیری باید به این موضوع توجه کنید که اجاره نامه یا یک سند عادی است یا یک سند رسمی. اسناد رسمی آن دسته از اسناد هستند که در دفاتر ثبت اسناد (محضر خانه) تنظیم می‌شوند. اسناد که در آژانس‌های املاک تنطیم می‌گردند نیز جزو اسناد عادی هستند. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع اجاره‌ نامه رسمی با کد رهگیری می‌پردازیم.

آیا اجاره‌نامه رسمی با کد رهگیری اعتبار بیش‌تر دارد؟
به‌طور کل از نظر مراجع قانونی اعتبار اجاره‌نامه‌ای که در دفاتر اسناد رسمی تنظیم می‌گردد (اجاره‌نامه رسمی) بیش‌تر از اجاره‌نامه‌های عادی است که در دفاتر املاک تنظیم می‌شوند.

بین اجاره‌نامه عادی با کد رهگیری که به اجاره‌نامه رسمی با کد رهگیری معروف شده و اجاره‌نامه عادی که برای آن کد رهگیری دریافت نمی‌شود، اجاره‌نامه با کد رهگیری اعتبار بیش‌تری دارد

زیرا اجاره‌نامه‌ای که برای آن کد رهگیری دریافت شده قابلیت پیگیری بیش‌تری در مراجع قضایی دارد.

دلیل این موضوع این است که موقع دریافت کد رهگیری برای اجاره‌نامه، تمام جزییات قرارداد در سامانه مربوطه ثبت می‌شود. به همین جهت این نوع اجاره‌نامه در مراجع قضایی قابلیت پیگیری بیش‌تری دارد.

فسخ کد رهگیری اجاره‌نامه به چه صورت است؟
برخی از موجرین بابت موضوع فسخ اجاره‌نامه نگرانی‌هایی دارند. این نگرانی از این جهت است که نمی‌دانند در صورتی‌که برای اجاره‌نامه کد رهگیری بگیرند، در صورت فسخ چه اتفاقی برای اطلاعات ثبت شده آن‌ها در سامانه‌های مالیاتی کشور می‌افتد.

 برهم خوردن قرارداد ۲ حالت دارد:

با رضایت طرفین انجام می‌شود (اقاله)
به واسطه شرطی که در قرارداد ذکر شده، یک‌طرفه فسخ می‌شود
در حالتی که قرارداد اجاره با رضایت طرفین برهم بخورد، موجر و مستاجر با مراجعه به مشاور املاک و اعلام این موضوع می‌توانند قرارداد را اقاله کنند.

مشاور املاک نیز می‌تواند با مراجعه به سامانه صدور کد رهگیری، اقاله شدن قرارداد را اعلام کند.

اگر به واسطه شرطی در قرارداد (مثلا عدم پرداخت اجاره از سوی مستاجر) بخواهیم قرارداد را فسخ کنیم، باید به مراجع قضایی مراجع کنیم.

در عمل با مراجعه به مراجع قضایی، فسخ قرارداد به‌صورت خودکار در سامانه‌های مربوطه ثبت می‌شود. در نتیجه باز هم مشکلی برای موجر یا مستاجر اتفاق نمی‌افتد.

پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با نکات حقوقی در این زمینه، نگرانی‌های مالک یا مستاجر در قرارداد اجاره  مطالعه کنید.

تخلف از قوانین حقوقی در حوزه عقد قراردادها، باعث وارد آمدن خسارات مالی، اتلاف وقت و انرژی و آسیب‌های روحی و روانی بسیاری می‌گردد. بنابراین قصد داریم شما را با برخی از مهم‌ترین قوانین حقوقی در قراردادها آشنا کنیم.

عقد قرارداد عهدی است که بابت دریافت کار یا محصولی یا شرایطی میان یک یا چند نفر با یک یا چند نفر دیگر بسته می‌شود. در این نوشتار از مجله دلتا به موضوع شرایط مهم در هر قرارداد می‌پردازیم.

شروط مهم در بستن قرارداد با اشخاص حقیقی
در تنظیم چنین قراردادی باید توجه شود که اشخاص حقیقی، دارای شرایط به لحاظ بلوغ سنی و عقلی باشند و دچار ممنوعیت در انجام معاملات نباشند.

ممکن است شخصی در بستن قرارداد به فرد دیگری وکالت بدهد که کارهای مربوط به قرارداد را انجام دهد.

در این‌صورت باید حتما برگه وکالت‌نامه، شماره و اطلاعات دقیق آن را برای جلوگیری از بروز هر گونه کلاهبرداری بررسی کنید.

طبق ماده ۱۹۰ قانون مدنی درست بودن یک قراداد دارای ۴ شرط مهم است که این شرایط را در زیر شرح داده ایم:

نیت و قصد تنظیم قرارداد با در نظر گرفتن رضایت هر دو طرف
اهلیت طرفین با داستن سن و شرایط عقلی و منطقی و قانونی
موضوع قرارداد که برای معامله خدمت، محصول و یا سرمایه و … صورت می‌گیرد
مشروعیت معامله که دلالت بر شرعی و قانونی بودن معامله دارد
اگر قراردادها فاقد حتی یکی از این شروط باشند، ممکن است به کلی باطل و بی‌اعتبار شناخته شوند.

شرایط ضمن عقد در قرارداد
برخی از افراد شرایطی را ضمن عقد قرارداد ذکر می‌کنند که اگر قانونی و صحیح باشد، باید مادامی که به قرارداد عمل می‌شود، این شرایط هم لحاظ گردد.

اما برخی شرایط ضمن عقد قرارداد، باعث باطل شدن آن می‌شوند که عبارت‌اند از:

شرطی است که با هدف اصلی قرارداد در تضاد باشد. (مثلا قرارداد فروش ملکی که برایش شرط عدم تحویل بگذارند).
شرطی که در آن مورد مجهولی باشد. (مثلا قرارداد فروش ملکی که در آن ملک یا مالک وجود خارجی ندارند).
شرطی که انجام آن امکان‌پذیر نباشد. (مثلا قرارداد فروش ملکی که فروشنده بگوید حتما فرزندم باید در آن زندگی کند).
شرطی که در آن سود و منفعتی نباشد.
شرطی که مشروعیت نداشته باشد.
پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با نکات حقوقی در این زمینه، نگرانی‌های مالک یا مستاجر در قرارداد اجاره  مطالعه کنید.