وبلاگ من

یکی از جاذبه‌های گردشگری چابهار روستای گاندو یا باهوکلات است که شهرت خود را مدیون گونه‌ای نادر از تمساح، به‌‌نام تمساح گاندو یا پوزه کوتاه است.

آیا می‌دانید تعداد زیادی از گردشگران برای تماشای نوع نادری تمساح از نزدیک، در زیستگاه طبیعی خود به چابهار سفر می‌کنند؟ اگر می‌خواهید چنین تجربه‌ای داشته باشید، می‌توانید همراه مجله دلتا به روستای باهوکلات یا گاندو در ۱۰۱ کیلومتری شمال شرق چابهار، در منطقه‌ای محافظت شده به‌همین نام بروید تا از نزدیک گونه‌ای نادر از یکی از بازماندگان عصر دایناسورها را ملاقات کنید!

روستای باهوکلات کجاست؟
روستای باهوکلات یکی از روستاهای دیدنی ایران با طبیعتی بکر و شگفت‌انگیز است. این روستا در ۹۰ کیلومتری شمال شرق چابهار واقع شده است. از نظر جغرافیایی این روستا بر روی یک تپه و در ارتفاع  ۴۰ متری از سطح دریا قرار دارد.

آب و هوای این روستا در فصول مختلف متفاوت می‌شود. در تابستان شما با هوایی گرم روبرو خواهید شد، اما در بهار و پاییز آب و هوای معتدل در این منطقه حاکم می‌شود. از این رو بهار و پاییز، زمان مناسبی برای سفر به این منطقه است.

معماری متمرکز این روستا از دو بخش سنتی و جدید تشکیل شده و بیشتر خانه‌ها به‌صورت یک طبقه ساخته شده است. مردم این روستا اهمیت خاصی برای مراسم مذهبی خود قائل هستند و غالبا با لباس محلی خود در این مراسم‌ حضور می‌یابند.

طبیعت این روستا بسیار زیبا و دیدنی است و مزارع موز آن، نظر هر گردشگری را به‌خود جلب می‌کند. در ضمن این روستا زیستگاه برخی از پرندگان شبه قاره هند نیز است. از دیگر گونه‌های این روستا می‌توان به ماهی گل‌خوار، راسو، پرندگانی نظیر هوبره و دراج، سنجاب و لاکپشت‌های سبز دریایی اشاره کرد.

تمساح گاندو
تمساح گاندو که یکی از گنجینه‌های ارزشمند این روستا محسوب می‌شود، در آبگیرهای ایجاد شده در مسیر رودخانه باهوکلات زندگی می‌کند. این نوع تمساح بسیار خطرناک بوده و نزدیک شدن به آن می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری و حتی مرگ را به‌دنبال داشته باشد. جالب است بدانید اهالی روستای گاندو نه‌تنها این موجود را خطرناک نمی‌دانند، بلکه معتقدند وجود این حیوان در روستا باعث برکت و افزایش روزی می‌شود.

مردم روستا، گاندوها را مقدس می‌دانند و هیچ آسیبی به آن‌ها وارد نمی‌کنند. اهالی باهوکلات به‌قدری برای ارزشمند‌ترین جاذبه‌ روستای خود ارزش قائل هستند که در سال‌های اخیر که خشک‌سالی دامن روستای آن‌ها را گرفته است، تلاش کرده‌اند که تمساح‌ها را به آبگیرهای پرآب‌تر انتقال دهند و حتی غذای آن‌ها را نیز تامین می‌کنند.

این نوع تمساح که اجداد آن‌ها ۲۲۵ تا ۲۶۵ میلیون سال قبل می‌زیسته‌اند، علاوه بر روستای باهوکلات و اطراف رودخانه باهوکلات، در اطراف رودخانه کاجو، شهرستان سرباز، محدوده‌های آبی شهرهای راسک، چابهار، نیک‌شهر و سراوان نیز یافت می‌شود. جالب است بدانید ۹۰ روستا در استان سیستان و بلوچستان میزبان گاندو هستند.
با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

آیا تا به حال از دریاچه نیلوفر قرمز در تایلند چیزی شنیده‌اید؟ یک دریاچه رویایی در شمال تایلند که محل زندگی میلیون‌ها نیلوفر قرمز است و به همین دلیل و به خاطر وسعت زیادی که دارد، به دریای نیلوفر قرمز شهره شده است.

در جنوب شرقی تایلند، شمال شهر کومفاواپی، دریاچه‌ای به نام نونگ هان کومفاواپی وجود دارد که محلی‌ها آن را دریای نیلوفرهای قرمز می‌نامند. در ادامه همراه مجله دلتا باشید تا از این دریاچه دیدنی بیشتر بدانید.

تایلند، محبوب‌ترین مقصد گردشگری در جنوب‌شرقی آسیا است و دلیل خوبی هم برایش وجود دارد. شما می‌توانید تقریبا هرچیزی که می‌خواهید در این کشور پیدا کنید: سواحل آبی کریستالی، جنگل‌های انبوه، غذای عالی، هتل‌های ساحلی و برخی از بهترین هتل‌های لوکس جهان.

تایلندی‌ها علی‌رغم تعداد بالای توریست، همچنان به فرهنگ و سنت‌های خودشان پای‌بند مانده است و بی‌دلیل نیست که برایش نام سرزمین لبخندها را انتخاب کرده‌اند.

دریای نیلوفرهای قرمز تایلند
این دریای نیلوفر که در واقع یک دریاچه است در شمال تایلند قرار دارد. دریاچه‌ای کم عمق که عمق آن حداکثر ۱ متر است. با این حال، وسعت این دریاچه تقریبا ۳۲ کیلومتر است و به‌دلیل وسعت زیاد آن است که خیلی‌ها به آن دریا می‌گویند. این دریاچه، مطمئنا یکی از زیباترین جاذبه‌های گردشگری تایلند است که نباید از دست داد.

گل‌های نیلوفری، بیشتر در ماه ژانویه به‌چشم می‌خورند. این گل‌ها در سپیده‌دم باز می‌شوند و هر روز اطراف ظهر بسته می‌شوند. اگر دوست دارید تا منظره زیبایی از آن‌ها داشته باشید، باید در انتخاب زمان دقت کنید.

یک دریا زیبایی و شگفتی در این دریاچه
بعد از رسیدن به دریاچه می‌توانید قایقی اجاره کنید و به دل دریاچه بزنید. با طلوع خورشید می‌بینید که گل‌ها کم‌کم باز می‌شوند و آنجاست که خودتان را غرق در دریایی از نیلوفرهای خوشرنگ می‌بینید.

در میان راه با قایق‌های دیگر و ماهی‌گیران محلی روبرو می‌شوید که سعی دارند تا از این آب‌های قرمز رنگ ماهی بگیرند.، دیدن این تصاویر در جلوی چشمانتان، یک تابلوی بی‌نظیر از آفریده‌های خداوند را به ذهن‌تان می‌آورد.

آهسته‌ که جلوتر می‌روید، خودتان را در بین میلیون‌ها نیلوفر می‌بینید. اینجا جایی است که سکوت محض حکم فرماست و فقط شمایید و یک دنیا زیبایی، پس تا می‌توانید از منظره جلوی چشمانتان به همراه سکوت استفاده کنید.

مطمئن باشید، اولین باری در زندگی‌تان خواهد بود که این همه گل نیلوفر را یکجا می‌بینید.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

در این دنیای پرسرعت و مدرن، هنوز هم قبیله‌های دورافتاده‌ای وجود دارند که عطای تکنولوژی و پیشرفت را به لقایش بخشیده‌اند و در مکان‌های دور افتاده، بدون هیچ نشانه‌ای از تمدن امروزی زندگی می‌کنند.

بازهم یک قبیله عجیب و جالب دیگر در گینه نو! ماجرای قبیله آسارو داستان افراد شکست‌خورده‌ای را روایت می‌کند که پس از شکست به کنار رود آسارو آمده و در آن‌جا پنهان شده‌اند. برای رفتن به این قبیله عجیب با مجله دلتا همراه باشید.

قبیله آسارو در پاپوآ گینه نو
پاپوآ گینه نو کشوری در اقیانوس آرام و قاره اقیانوسیه است که در شمال استرالیا و شرق اندونزی واقع شده است. پایتخت آن پورت مورسبی و جمعیت آن نیز حدود شش میلیون نفر است.

طبق معمول قبیله‌های آفریقایی، مردم قبیله آسارو زندگی و فرهنگ عجیب و غریبی دارند. مردان قبیله آسارو کلاه و ماسک‌های گلی و سیمانی بر سر دارند که هنگام قرار دادن آن بر روی صورت‌شان مردم قبایل دیگر را وحشت‌زده می‌کنند. طراحی این ماسک‌ها به‌گونه‌ای انجام می‌شود که این مردها، ظاهری همانند ارواح خبیث پیدا کنند.

جالب است بدانید این قبیله در مکانی بسیار دورافتاده و غیرقابل دسترس قرار دارد و به همین دلیل نیز تا حدود ۷۵ سال پیش، هیچ انسان دیگری در روی این کره خاکی از وجود چنین قبیله‌ای خبر نداشت.

در این بین از قرار معلوم روزگار برنامه‌های دیگری برای مردان گلی این قبیله در سر داشت و افزایش بازدید جهانگردان ماجراجو از این منطقه، این قبیله را به یک نماد ملی تبدیل کرد.

آسارو امروزه به نماد ملی گینه نو تبدیل شده است و سالانه گردشگران و ماجراجویان زیادی برای دیدن مراسم‌ سنتی این قبیله، به گینه نو سفر می‌کنند.

ماجرای ترسناک آسارو به روایت یک گردشگر ماجراجو
کارا گلداسمیت برای روایت ماجرای «مردان گِلی آسارو» در گینه نو برنده جایزه ۳۰۰ دلاری تلگراف شده است.

او گفته است: دقیق یادم نمی‌آید که آن‌ها چگونه آمدند، اما افرادی با قیافه‌های روح مانند به سرعت اطراف ما‌ را احاطه کردند. آن‌ها با ظرافت و در خفا حرکت می‌کردند و حتی یک لحظه هم از ما چشم برنمی‌داشتند. آن‌ها نیزه‌هایشان را سمت ما نشانه گرفته بودند و هر آن ممکن بود حمله کنند.

ما یک گام به عقب برداشتیم و آن‌ها نیز بی هیچ باکی به دنبالمان می‌آمدند. از دیدن کله‌های گلی و بزرگشان که لبخندی رعب‌آور بر روی صورتشان نقش بسته بود، خشکمان زده بود.

گرمای دم و بازدم یکی از آن‌ها را روی گردنم حس می‌کردم، اما تا برگشتم، غیبش زده بود. با چشمم تا هر جا می‌شد، وارسی کردم تا شاید یکی از آن‌ها را ببینم، اما خبری نبود. انگار آب شده بودند و توی زمین رفته بودند.

در افسانه اینطور آمده که مردان آسارو به‌دلیل سمی بودن گل نمی‌توانستند صورتشان را با گل بپوشانند، از این‌رو از سنگریزه‌های کنار رودخانه ماسک‌های بزرگ تهیه می‌کردند. در آن روزها، اکثر قبایل از ارواح ترس داشتند. بنابراین، دشمنان به خیال اینکه ارواح را دیده از آنجا پا به فرار می‌گذاشتند.
با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

به گفته‌ برخی، در جنگل جیغ مشهد، صدایی شبیه به جیغ زنی می‌آید که زنده زنده در آتش می‌سوزد.

سربرج، روستایی است از توابع بخش طرقبه که به‌دلیل داشتن پدیده‌ای وحشتناک، سالانه میزبان صدها گردشگر است. جنگل سربرج که با نام جنگل جیغ مشهد نیز شناخته می‌شود، در نزدیکی این روستا قرار دارد. اغلب گردشگران راه سفر را برای دیدار این جنگل در پیش‌ می‌گیرند. داستان از این قرار است که درختان جنگل‌ مشهد جیغ می‌کشند.با مجله دلتا برای این سفر ماجراجویی همراه باشید.

ماجرای جنگل جیغ مشهد
روزها در این جنگل همه چیز کاملا عادی و آرام است. شب‌‌هنگام اما صدایی عجیب و وحشتناک از درختان به گوش می‌رسد. صدایی شبیه سوت یا جیغ که به‌محض تاریک‌شدن هوا شنیده‌ می‌شود.

این صدا تا سپیده‌دم ادامه دارد. شنیدن صدای جیغ در جنگل، یکی از ترسناک‌ترین اتفاقات برای افرادی است که تصمیم به اقامت شبانه در جنگل گرفته‌اند.

فکر می‌کنید چرا درختان جنگل‌های مشهد جیغ می‌کشند؟ عده‌ای می‌گویند اجنه و شیاطینی در لابه‌لای درختان این جنگل زندانی شده‌اند که شب‌ها از درد ناله می‌کنند. اما آیا این گفته حقیقت دارد؟

از سالی که این صداها از جنگل جیغ مشهد شنیده می‌شود، آب رودخانه سربرج، جاری شده است. همین امر باعث جلب توجه مردم شده است. نتیجه این امر، ترس آن‌ها از این پدیده‌ شگفت‌انگیز بوده است. وحشتی که می‌تواند گردشگران کنجکاو را به‌ سوی خود جلب کند.

برخی از ساکنین این منطقه، این صدا‌های وحشت‌آور را از ملخ‌هایی می‌دانند که به این منطقه هجوم می‌آورند و شب‌ها به درختان پناه می‌برند. برخی نیز عواملی ناشناخته از جمله تغییرات آب‌وهوایی را دلیل به‌وجود آمدن این صداها عنوان کرده‌اند.

صداهایی که از درختان این منطقه به گوش می‌رسد هیچ شباهتی به صدای جیرجیرک یا بادهای موزون بین شاخ و برگ درختان ندارد، چراکه وقتی این صداها شنیده می‌شوند، حتی برگ یک درخت هم به‌دلیل باد تکان نمی‌خورد.

عده‌ای نیز این جنگل را نفرین‌شده و محل سکونت اجنه می‌دانند. به گفته‌ برخی، شیاطین و روح‌های نفرین‌شده شب‌هنگام در این روستا پرسه می‌زنند و این اصوات دلخراش مربوط به آن‌ها است.

درست است که در لابه‌لای درختان و همچنین علفزارهای اطراف آن، هجوم ملخ‌ها مشاهده می‌شود. گفتنی است که هیچ پدیده‌ غیر‌طبیعی دیگری در منطقه به چشم دیده نشده است.

راز این جنگل مخوف!
آیا اجنه و شیاطین در لابه‌لای درختان جنگل جیغ مشهد زندگی می‌کنند؟ آیا این جنگل واقعا نفرین شده است؟

به منظور بازگشایی رمز و راز صداهای عجیب و غریبی که در این جنگل با پدیدارشدن ماه به‌وجود می‌آمدند اهالی روستای سر برج به همراه دهیار محل، تصمیم گرفتند تا موضوع را با بخشدار منطقه در میان بگذارند.

بخشداری این استان هم با شنیدن موضوع عجیب این جنگل، تعدادی از کارشناسان خود را به جنگل سربرج اعزام نمود. آن‌ها دریافتند که این جیغ‌ها، ناشی از صدای جیرجیرک‌ها است.

در واقع این جیرجیرک‌ها سال‌هایی که بارش باران، فراوان باشد و رودخانه سربرج، پرآب و خروشان باشد، به روستا حمله می‌کنند. آن‌ها در لابه‌لای درختان و گیاهان پنهان می‌شوند.

ممکن است بر روی هر درخت نزدیک ۳ هزار جیرجیرک بنشیند. تمام این جیرجیرک‌ها، در حاشیه‌ دو کیلومتری رودخانه هستند. تعداد زیاد آن‌ها باعث شده که آواز دسته‌‌جمعی‌شان مانند صدای جیغ و زوزه به‌نظر برسد. این جیرجیرک‌ها تا ۴۰ روز زنده هستند و بعد از بین می‌روند.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

بر اساس قانون مدنی در صورتی که والدین از یکدیگر طلاق گرفته باشند یا به هر علت دیگری جدا از یکدیگر زندگی کنند، دادگاه در خصوص حضانت فرزندان آنان تصمیم گیری نموده و در نهایت حضانت کودک را به یکی از والدین واگذار می‌کند .

گاهی اوقات برخی از والدین سعی در ممانعت از ملاقات فرزند توسط دیگری می‌نمایند و این امر سبب مشکلاتی برای فرزند و پدر یا مادری که از حضانت محروم شده است می‌گردد. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع مجازات جلوگیری از ملاقات فرزند می‌پردازیم.

ملاقات با فرزند پس از طلاق
براساس ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی در خصوص حق ملاقات با فرزند مقرر نموده است که ” در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند، هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی‌باشد، حق ملاقات با فرزند خود را دارد ”

ممانعت از ملاقات با فرزند
در صورتی که در خصوص زمان، مکان و سایر جزئیات ملاقات، میان والدین توافقی حاصل شود بر اساس آن عمل می‌شود و در صورتی که اختلافی باشد، دادگاه زمان و مکان آن را بر اساس شرایط و مصالح کودک تعیین می‌کند که ممکن است یک الی دو بار در آخر هفته باشد.
 بر اساس ماده ۴۲ قانون حمایت خانواده، صغیر و مجنون را نمی‌توان بدون رضایت ولی، قیم، مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری آنان به او واگذار شده است، از محل اقامت مقرر بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاد.
مگر دادگاه با توجه به مصلحت کودک این امر را اجازه دهد که بنا به درخواست ذی نفع، برای تضمین بازگرداندن صغیر و مجنون تأمین مناسبی اخذ می‌کند تا حقوق وی رعایت شود.

ضمانت اجرای جلوگیری از ملاقات با فرزند
نخست اینکه هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت اوست یا در صورتی که مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند و یا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی حق شود، می‌تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری حضانت به دیگری یا تعیین ناظر با پیش بینی حدود نظارت وی و با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند.

دوم اینکه هرکس  اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل را انجام ندهد یا مانع اجرای آن شود یا طفل را تحویل ندهد، حسب تقاضای ذی نفع ( کسی که حضانت با اوست ) و به دستور دادگاه صادرکننده رأی نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می‌شود.

پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با دیگر نکات حقوقی ، مطلب طلاق بر اساس عدم تمایل زن به ادامه زندگی را مطالعه کنید.