وبلاگ من

مسدود کردن اضطراری کارت بانکی مفقود یا سرقت شده، یکی از خدمات بدون کارت است که در مواقع لزوم می توانید با مراجعه به دستگاه‌های خودپرداز انجام دهید.

عده‌ای از افراد هستند که کارت بانکی خود را در حالی که رمز آن در کنارش نوشته شده‌ است گم می‌کنند و‌ با تصور اینکه مبلغ اندکی در حساب دارند، برای سوزاندن آن اقدام نمی‌کنند. در صورتی که کارت عابربانک شما مفقود شد یا به سرقت رفت، باید در سریع‌ترین زمان ممکن اقدام به مسدود کردن کارت بانکی یا به اصطلاح سوزاندن کارت کنید. در این نوشتار از مجله دلتا به روش‌های مختلف مسدود کردن کارت می‌پردازیم.

روش‌های مسدود کردن کارت بانکی
دستگاه خودپرداز
مراجعه به بانک
تماس با تلفن بانک
از طریق اینترنت بانک
دستگاه خودپرداز
ابتدا به نزدیک ترین عابر بانک (دستگاه ATM) مراجعه کنید. نکته‌ای وجود دارد که تنها بایستی شماره کارت و رمز آن را حفظ باشید.

در مرحله بعد، دکمه ثبت موجود در صفحه کلید دستگاه عابر را فشار دهید. سپس، گزینه مسدود کردن کارت را انتخاب کنید.

شماره کارت خود را وارد کنید. رمز کارت خود را وارد کرده و دکمه ثبت را انتخاب کنید. با انجام این مراحل، کارت شما مسدود می‌شود.

برای صدور مجدد کارت، در ساعات اداری به بانک مورد نظر خود مراجعه و درخواست صدور مجدد کارت بانکی کنید.

 مراجعه به بانک
یکی از راه‌های دیگر که برای مسدود کردن کارت تمام بانک‌های کشور وجود دارد، مراجعه به یکی از شعب بانک صادر کننده کارت است.

شما باید با در دست داشتن کارت ملی، به شعبه بانک مراجعه کنید. با دریافت فرم مربوط به اعلام مفقودی کارت، مشخصات کارت را وارد کرده تا درخواست سوزاندن کارت صادر ‌شود.

مزیت استفاده از این روش این است که با مراجعه به شعبه بانک علاوه بر سوزاندن کارت مفقودی، بطور همزمان می‌توانید اقدام به گرفتن کارت بانکی جدید کنید.

تماس با تلفن بانک
با در اختیار داشتن تلفن گویای بانک صادر کننده کارت، از طریق تلفن می‌توانید اقدام به سوزاندن کارت خود کنید. برای انجام این کار، پس از برقراری ارتباط باید مشخصات کارت بانکی و مشخصات شخصی خود را وارد کنید. بعد از این مرحله، درخواست مسدود شدن کارت تایید می‌شود.

سوزاندن کارت با استفاده از اینترنت بانک
سایت اینترنتی برخی از بانک‌ها امکان غیر فعال کردن کارت به روش اینترنتی را فراهم آورده است. شما تنها کافی‌ است به وب سایت بانک خود مراجعه کنید و از طریق شماره کارت و رمز دوم، کارت را مسدود کنید.

پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با نکات حقوقی بیشتر آیا رسید خود پرداز در کارت به کارت بانکی، سند محسوب میشود؟، را مطالعه کنید.

داشتن فرزند، یکی از مواردی است که در قانون تامین اجتماعی به آن توجه خاصی شده است و امکاناتی برای مستمری بگیران و بیمه شدگان در نظر گرفته شده است. حق عائله مندی یا همان حق اولاد یکی از مزایای حقوق و دستمزد شاغلان مشمول قانون کار محسوب می شود.

تمام کارگرانی که مشمول مقررات قانون کار هستند و برای آن‌ها بیمه تأمین اجتماعی پرداخت می‌شود، علاوه‌بر حقوق خود، برخی مزایای رفاهی دیگر مانند حق اولاد دریافت می‌کنند. به حق اولاد حق عائله‌مندی نیز می‌گویند. میزان حق عائله‌مندی براساس مفاد قانون تأمین اجتماعی مشخص می‌شود. لازم به ذکر است که تمام کارگران مشمول این حق نمی‌شوند و این حق تنها به کارگرانی تعلق می‌گیرد که شرایط پیش‌بینی‌شده در قانون را دارا باشند. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی شرایط پرداخت حق اولاد می‌پردازیم.

حق اولاد کارگر چیست؟
به هزینه‌ای که برای مخارج فرزندان کارگرانی که بیمه شده‌اند پرداخت می‌شود، حق اولاد می‌گویند. مبلغی که به‌عنوان حق اولاد برای کارگران پرداخت می‌شود، مطابق قانون تأمین اجتماعی، معادل سه برابر حداقل مزد روزانه کارگر برای هر فرزند است.

تا قبل از سال ۹۲ حق اولاد تنها به دو فرزند تعلق می‌گرفت. اما از سال ۹۲ به بعد، تغییراتی در این قانون اعمال شده است و امروزه محدودیتی برای تعداد فرزندان وجود ندارد و کارگر برای تمام فرزندانش می‌تواند حق اولاد را دریافت کنند.

شرایط دریافت حق اولاد چیست؟
شرایطی برای دریافت حق اولاد کارگران تعریف شده است که اگر کارگر بیمه‌شده این شرایط را داشته باشد، می‌تواند برای هر فرزند خود حق اولاد دریافت کند. در این قسمت این شرایط را ذکر می‌کنیم و مورد بررسی قرار می‌دهیم.

 هر کارگر برای دریافت حق اولاد باید به مدت ۷۲۰ روز پیشینه بیمه داشته باشد. بنابراین کارفرمایان باید قبل از اینکه هر اقدامی برای پرداخت حق اولاد کارگران خود بکنند، یک استعلام از پیشینه بیمه کارگر بگیرند. پس از آن اگر پیشینه بیمه کارگر بیشتر از ۷۲۰ روز بود، می‌توانند برای او حق اولاد پرداخت کنند. در این صورت اگر کارگری که تاکنون بیمه نبوده است و تازه‌ وارد کارگاهی برای کار شده که کارفرما او را بیمه می‌کند، تقریباً بعد از دو سال کار در آن کارگاه می‌تواند برای فرزندان خود حق اولاد دریافت کند.
 حق اولاد یا حق عائله‌مندی فقط به کارگرانی تعلق می‌گیرد که تحت شمول قانون کار قرار می‌گیرند و بیمه تأمین اجتماعی دارند. به‌عبارت‌ دیگر، هر کارگری به هر دلیلی بیمه تأمین اجتماعی به او تعلق نگرفته است، مشمول حق اولاد نمی‌شود و نمی‌تواند آن را دریافت کند.
 کارگرانی که برای فرزندان خود حق اولاد دریافت می‌کنند، باید بدانند که برای تمام فرزندان نمی‌توانند این حق را بگیرند. بلکه این حق تنها به فرزندانی تعلق می‌گیرد که سن آن‌ها کمتر از ۱۸ سال باشد.
فرزندانی که بیشتر از ۱۸ سال سن دارند، اما هنوز مشغول به تحصیل هستند نیز این حق را دریافت می‌کنند.
همچنین فرزندانی که بیماری خاصی دارند یا دچار نقص عضو هستند، درصورتی‌که گواهی کمیسیون پزشکی داشته باشند و اثبات شده باشد که توانایی کار کردن را ندارند، نیز مشمول حق اولاد می‌شوند.
برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر، نفقه فرزند بر عهده چه کسی است؟ را بخوانید.

نامزدی در میان عموم افراد جامعه، به مرحله بعد از جاری شدن صیغه عقد دائم تا فاصله عروسی می‌گویند. درحالی‌که در عالم حقوق، نامزدی به مرحله‌ای می‌گویند که قبل از انجام عقد دائم می‌باشد و زن و مرد صرفا در حال آشنایی با یکدیگر هستند.

بطور کلی، با توجه به قانون و هم‌چنین عرف اجتماعی، نامزدی را می‌توان مرحله‌ای دانست که پیش از ازدواج و به منظور آشنایی طرفین برای ادامه زندگی و تشکیل خانواده انجام می‌شود. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی آثار حقوقی نامزدی می‌پردازیم.

تعریف نامزدی در قانون مدنی
قواعد مربوط به دوران نامزدی در حقوق ایران، در مواد ۱۰۳۵ الی ۱۰۴۰ قانون مدنی مورد پیش‌بینی قرار گرفته است. نامزدی در قانون مدنی، نوعی قرارداد و یا تعهد دانسته شده است. درتعریف نامزدی بر اساس قانون مدنی می‌توان گفت “نامزدی یا وعده ازدواج، قراردادی است که بین دو نفر به منظور ازدواج در آینده بسته می‌شود “.

بنابراین، نامزدی همان وعده ازدواج است و خود ازدواج نیست. بر اساس قانون مدنی، ازدواج میان دو نفر با انجام تشریفات مربوط به عقد ازدواج دائم انجام می‌گیرد. صرفا پس از انجام عقد ازدواج دائم است که زن و مرد به هم محرم می‌شوند و رابطه‌ای حقوقی، یعنی رابطه زوجیت میان آن‌ها برقرار می‌گردد.

 آثار حقوقی نامزدی
یکی از مهم ترین آثار دوران نامزدی بر اساس قانون مدنی، قابلیت رجوع از نامزدی و بر هم زدن آن است. به این مفهوم، در ماده ۱۰۳۵ قانون مدنی اشاره گردیده است. به موجب این ماده، وعده ازدواج ایجاد علقه زوجیت نمی‌‌کند. اگرچه تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین برای موقع ازدواج مقرر گردیده، پرداخته شده ‌باشد.

بنابراین هر یک از زن و مرد تا زمانی که عقد نکاح جاری نشده باشد، می‌‌تواند از وصلت امتناع کند و طرف دیگر نمی ‌تواند به هیچ وجه او را مجبور به ازدواج کرده یا به علت امتناع از وصلت، مطالبه خسارتی نماید. بر این اساس می توان گفت تعلق مهریه در دوران نامزدی به زن منتفی خواهد بود.

لذا چون عقد نکاح قرارداد مهمی است و آثار مهمی نیز به بار می‌آورد، قانون‌گذار نیز به زن و مرد اجازه داده است که تا آخرین لحظه قبل از انجام عقد، از تصمیم خود بازگردند و وعده ازدواج یا نامزدی را بر هم بزنند. طرف مقابل هم نمی‌تواند از این بابت خسارتی مطالبه کند.

برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر، استرداد هدایای دوران نامزدی، را مطالعه کنید.

مشاعات به بخش‌هایی از ساختمان گفته می‌شود که بطور مستقیم یا غیرمستقیم مورداستفاده تمام شرکاء و افرادی است که در ساختمان حضور دارند و نمی‌توان بطور انحصاری از آن استفاده کرد.

افزایش جمعیت شهرها و زندگی شهری موجب شده است روزبه‌روز جمعیت آپارتمان‌نشینی افزایش پیدا کند. عدم رعایت قوانین آپارتمان نشینی، طبیعتا مشکلات و اختلافاتی را بهمراه خواهد داشت. یکی از موضوعات مرتبط، قسمت مشاعات ساختمان است. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی قوانین مشاعات آپارتمان‌ می‌پردازیم.

حق استفاده از مشاعات ساختمان
طبق قوانین مشاعات آپارتمان‌، قسمت‌های مشترک، مورد استفاده تمام ساکنان یک آپارتمان است. کسی نمی‌تواند به صورت انحصاری از مشاعات استفاده کند یا اینکه آن‌ها را مسدود و غیر قابل دسترسی برای دیگران کند.

برای مثال هیچ‌یک از ساکنان ساختمان نمی‌توانند به درب ورودی پشت‌بام قفل بزنند و مانع تردد در آن شوند. حتی مدیر ساختمان هم نمی‌تواند این کار انجام دهد. اگر همه مالکان با هم تصمیم بگیرند که تردد در برخی قسمت‌های مشترک مانند پشت‌بام جز در موارد ضروری ممنوع باشد، در این حالت مدیر می‌تواند به عنوان اجراکننده‌ تصمیمات مالکان، مانع تردد و رفت‌وآمد افراد در این قسمت‌ها شود.

ولیکن این هم برای موارد غیرضروری است. برای مثال اگر رفت‌وآمد به پشت‌بام برای انجام اموری مانند تنظیم آنتن تلویزیون ضرورت داشته‌باشد، در این مواقع مدیر ساختمان نمی‌تواند بر خلاف قوانین مشاعات آپارتمان عمل کند و مانع رفت‌وآمد به پشت‌بام شود.

هزینه‌های مربوط به مشاعات ساختمان با چه کسی است؟
قوانین مشاعات آپارتمان ایجاب می‌کند در صورتی‌که تاسیسات مشترک ساختمان نیاز به هزینه داشته باشد، تمامی مالکان آپارتمان هزینه را بپردازند. هیچ‌کدام از آن‌ها نمی‌توانند به دلیل عدم‌ استفاده از این تاسیسات، از پرداخت هزینه خودداری کنند.

برای مثال اگر به دلیل کاهش فشار آب، اهالی ساختمان تصمیم به نصب پمپ آب بگیرند، همه مالکان باید در پرداخت هزینه، مشارکت کنند.

مالکان واحدهای طبقه همکف نمی‌توانند به بهانه اینکه مشکل فشار آب ندارند، از پرداخت هزینه نصب پمپ آب خودداری کنند. بنابراین پرداخت هزینه‌های مشترک، خواه مورد استفاده همه مالکان باشد و خواه برخی از آنان، بر تمامی مالکان الزامی است.

برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر، قوانین مرتبط به آسانسور در آپارتمان، را مطالعه کنید.

حیوانات خانگی این روزها از آن دسته میهمانان ناخوانده‌ای هستند که در اکثر خانه‌های ایرانی یافت می‌شوند. همین میهمانان ناخوانده هستند که عضوی عزیز برای خانواده‌های جدید خود به‌حساب آمده و یکی از اصلی‌ترین مشکلات برای همسایگان در آپارتمان‌ها و مجتمع‌های مسکونی بشمار می‌روند.

حیوانات سرشار از انرژی مثبت هستند. آن‌ها می‌توانند دقایقی زندگی ما را از سرعت، تکنولوژی، استرس و نگرانی های کاری و تشویش زندگی دور کنند. در گذشته مردم در خانه‌هایی زندگی می‌کردند که فضای کافی برای نگهداری انواع حیوانات اهلی وجود داشت. اما حالا که سبک زندگی‌های شهری خیلی متفاوت‌تر از آن روزهاست، باید فکری به حال افرادی کرد که می‌خواهند در فضای آپارتمان حیوانی را بزرگ کنند. نگهداری حیوانات خانگی یکی از اصلی‌ترین مشکلات همسایگان در آپارتمان‌ها و مجتمع‌های مسکونی است. در این بخش از مجله دلتا به بررسی این موضوع می‌پردازیم.

نگهداری حیوانات در آپارتمان
در هر صورت، نگهداری حیوانات در فضای مسکونی نباید مشکلاتی برای خود شما و دیگر ساکنین ایجاد کند. برخی از حیوانات به دلیل شباهت بیماری‌هایی که انسان‌ها هم می‌توانند به آن مبتلا شوند، سلامتی ساکنین را تهدید می‌کنند. این حیوانات حتی ممکن است جثه خیلی کوچکی هم داشته باشند، اما در معرض بیماری‌هایی هستند که می‌توانند انسان‌ها را هم بیمار کنند.

بنابراین، مشکل، فقط سر و صدای حیوان نیست. شرایط بهداشتی افراد هم در این خصوص بسیار اهمیت دارد.

از بین همه حیوانات، دسته‌ای هستند که مناسب نگهداری در فضای آپارتمان می‌باشند. پرندگان، گربه و سگ از انواع محبوب حیوانات خانگی است که با دردسر کمتری می‌توان از آن‌ها مراقبت کرد. اما همین حیوانات هم به دلایلی می‌توانند باعث نارضایتی همسایگان شوند.

 چه راهکاری به لحاظ قانونی وجود دارد؟
در قانون برای نگهداری حیوانات در آپارتمان‌ها قوانینی در نظر گرفته ‌شده است.

تبصره ماده ۳ آیین نامه اجرایی قانون تملک آپارتمان ها بیان می‌کند ” گذاشتن میز و صندلی و هر نوع اشیاء دیگر و همچنین نگهداری حیوانات در قسمت‌های مشترک ممنوع است “. از این ماده می‌توان نتیجه گرفت که نگهداری حیوانات در واحد شخصی، به شرط رعایت کردن، ممنوع نمی‌باشد.

مجازاتی برای نگهداری حیوان در قانون تعریف نشده است. با توجه به قانون، در صورتی که نگهداری حیوانات مثل سگ و گربه در آپارتمان، زمینه‌ساز ایجاد سر و صدا و شیوع بیماری‌‌های متداول باشد، تنها حق طرح دعوی و شکایت برای سایر همسایگان محفوظ است.

با این اوصاف روشن ‌‌است که در قوانین آپارتمان‌نشینی، در خصوص نگهداری سگ، گربه و دیگر حیوانات خانگی، سخت‎گیری‌‌های زیادی وجود دارد. اشخاصی که تمایل به نگهداری حیوانات در آپارتمان‎ خود دارند، باید مقررات و مسائل بهداشتی را به نحو احسن رعایت کنند.

اگر موارد گفته‌ شده رعایت شود، نگهداری این حیوانات در خانه اشکالی ندارد. در غیر این‌صورت، صاحب حیوان خانگی متخلف بوده و همسایگان می‌توانند از وی شکایت کنند.

پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با نکات حقوقی دیگر، “هفت نکته قانونی آپارتمان نشینی” را مطالعه کنید.