وبلاگ من

گاهی دیده می‌شود که شخصی به اشتباه مبلغی پول به حسابش واریز شده یا بر عکس فردی را در باجه عابر بانک می‎‌بینیم که در اثر عدم دقت کافی، مبلغی را به حساب دیگری واریز کرده است.

گاهی شاهد این موضوع بوده‌ایم که برخی افراد به ما می‌گویند اشتباها مبلغی پول به حسابشان واریز شده است. یا برعکس، شخصی را در بانک می‌بینیم که در اثر بی توجهی، پولی را به حساب فرد دیگری واریز نموده است. در این بخش از مجله دلتا به پول واریز کردن اشتباه به حساب دیگری و راه حل‌های آن می‌پردازیم.

مصالحه
زمانی‌که کارت به کارت کردن اشتباه پول رخ داده است، ساده‌ترین راه برای پس گیری پول این است که به بانک رفته و اطلاعات ارتباطی آن فرد را از بانک درخواست نمایید.

معمولا در این مواقع، شعبه بانک با شما همکاری می‌کند، ولی اگر شعبه‌ای به علت حفظ حریم خصوصی مشتریانش حاضر به این کار نشد، می‌توانید از کارکنان شعبه بخواهید که خودشان با آن فرد گیرنده وجه، تماس گرفته و درخواست برگرداندن پول را نمایند.

حال اگر بعد از برقراری ارتباط، شخص حاضر به استرداد و برگرداندن پول نشد، تکلیف چیست؟

 پیگیری قضایی برای واریز اشتباه پول
در رابطه با موضوع کارت به کارت کردن اشتباه پول و حکم آن، طبق ماده ۳۰۱  از قانون مدنی ایران باید گفت چنانچه فردی چیزی را  که استحاق دریافت آن را نداشته عمدا یا به اشتباه دریافت نماید، بایستی طبق قانون آن چیز را به مالکش تسلیم نماید.

همچنین طبق ماده ۳۰۳ از قانون مدنی، چنانچه شخصی، مالی را که مستحق گرفتن آن نبوده است را دریافت نماید، ضامن اصل مال و منافع آن می‌باشد.

بنابراین فرد مال‌باخته می‌تواند به دادگاه یا شورای حل اختلاف مراجعه نموده و با استناد کردن به فیش‌های واریزی خود، نسبت به برگرداندن وجه خود اقدام نماید.

حال اگر فرد گیرنده، در این زمان اقدام به برداشت پول نماید، ممکن است که به خیانت نمودن در امانت محکوم گردد که البته این تصمیم به عهده قاضی دادگاه خواهد بود.

همچنین طبق ماده ۲۶۵ از قانون مدنی، چنانچه شخصی چیزی را به دیگری بدهد، در حالی که مقروض آن چیز نباشد، می تواند آن را پس بگیرد.

برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر جلوگیری از کلاهبرداری در واریز اینترنتی پول ، را مطالعه کنید.

یکی از شرایط لازم برای این که زن و شوهر وارث هم بشوند، عقد ازدواج دائم است. یعنی در ازدواج موقت به این صورت نیست.

زمانی که دو نفر با یکدیگر ازدواج می‌کنند، این ازدواج اثراتی را به ارمغان می­‌آورد. یکی از مهم‌ترین آثار مالی ازدواج، بحث ارث بردن طرفین از یکدیگر است. در ازدواج، پس از فوت یک از آنها، دیگری از او ارث می‌برد. نحوه و میزان این ارث در قانون مدنی بیان گردیده است. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی ارث بردن زن از مرد می‌پردازیم.

تکلیف ارث زن در انواع عقد 
رابطه توارث، یعنی رابطه‌ای که در آن طرفین از یکدیگر ارث می‌برند. مبنای این رابطه در قرآن کریم بیان گردیده است و جزئیات آن در قانون مدنی هم ذکر شده است.

زن از مردی ارث می‌برد، که ازدواج بین آنها، ازدواج دائم باشد. هم‌چنین لازم است رابطه ازدواج دائم بین آنها در زمان فوت برقرار باشد. اگر زوجین از یکدیگر جدا شده باشند، امکان ارث بردن آنها از یکدیگر وجود ندارد.

بنابراین اگر رابطه ازدواج موقت بین دو نفر برقرار باشد، زن و مرد از هم ارث نمی‌برند. حتی اگر شرط ازدواج آنها این باشد که بتوانند از یکدیگر ارث ببرند، باز امکان ارث بردن برای آنها فراهم نمی‌گردد.

ارث نبردن زن در نکاح موقت، بر اساس قواعد فقهی است که در قانون مدنی هم از مفهوم مخالف ماده ۹۴۰، می‌توان آن را تشخیص داد.

در صورتی که شوهر فوت کند و فرزند نداشته باشد، زن یک چهارم از اموال شوهر را به ارث می‌برد. اگر شوهر دارای فرزند یا نوه باشد، زن یک هشتم از اموال شوهر را به ارث می‌برد.

چنانچه زن بعد از فوت همسر خود و قبل از تقسیم ارث فوت کند، سهم الارث زن به وارثان او تعلق خواهد گرفت.

ارث بردن، جزو احکام آمره است. به این معنی که توافق بر خلاف آن مجاز نیست. شرط ارث بردن، در عقد موقت صحیح نیست. چرا که شرط ارث در عقد موقت، میزان سهم الارث دیگران را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر مطالبه مهریه در عقد موقت ، را مطالعه کنید.

در صورتی که زن وکالت مطلق و بدون قید و شرط برای طلاق بگیرد، دیگر نیاز به اثبات هیچ شرایطی در دادگاه ندارد. حتی مرد ممکن است که نداند در کدام دادگاه خانواده یا کدام دفترخانه‎، طلاق ثبت شده‌ است.

در بین تمام شروطی که هنگام عقد ازدواج می‌توان گذاشت، یکی از مهم‎ترین شروط، شرط وکالت زن برای طلاق است. وکالت برای انجام طلاق با حق طلاق زن متفاوت است. در قانون ایران، برای زنان موردی به عنوان حق طلاق نداریم. بلکه دادن وکالت برای انجام طلاق داریم. در میان مردم به اشتباه به عنوان حق طلاق از آن یاد می‌شود. در مجله دلتا به جزئیات این تفاوت می‎‌پردازیم.

حق طلاق برای زن
طبق قانون مدنی ایران، در شرایط زیر، زن این حق را دارد که از دادگاه تقاضای طلاق کند:

۱. عدم پرداخت نفقه
طبق ماده ۱۱۲۹ قانون مدنی، زن می‌تواند در صورت خودداری شوهر از دادن نفقه، به دادگاه رجوع کند. در این صورت دادگاه میزان نفقه را معین و شوهر را به دادن آن محکوم خواهد کرد.

هرگاه اجرای حکم دادگاه و الزام شوهر به دادن نفقه به علت سرسختی او و عدم دسترسی به اموالش یا به علت عجز شوهر از انفاق ممکن نباشد، زن این حق را دارد که تقاضای طلاق بدهد.

 ۲. موارد عسر و حرج
از دیگر شرایطی که به زن این حق و اجازه را می‌دهد، مواردی است که به‌ عنوان عسر و حرج شناخته می‌شوند:

ترک زندگی خانوادگی توسط مرد
اعتیاد شوهر به یکی از انواع مواد مخدر
ابتلاء مرد به مشروبات الکلی
محکومیت قطعی مرد به حبس ۵ سال یا بیشتر
ضرب و شتم یا هرگونه سوءرفتار مستمر شوهر
ابتلاء شوهر به بیماری‌های صعب‌العلاج
غیبت شوهر بیش از چهار سال هم، از مواردی است که زن حق گرفتن طلاق را خواهد داشت.
شایان‌ ذکر است که موارد یاد شده بصورت کلی است، نه فقط منحصر به موارد فوق. به این معنی که بجز موارد ذکر شده، موارد دیگری نیز می‌‎تواند مصداق داشته باشد.

شروط مورد توافق در عقدنامه نیز در صورت محقق شدن، حق طلاق را برای زن در بر خواهد داشت. از جمله این شرایط، وکالت زن برای طلاق است که مطابق با آن زن می‌تواند درخواست طلاق خود را به دادگاه تقدیم کند.

 وکالت در طلاق
وکالت در طلاق به این معنی است که زن با وکالتی که از شوهرش دارد، از جانب او می‌تواند وکیل انتخاب کند و با مراجعه به دادگاه، خود را مطلقه کند.

بنابراین زن در هر زمان و تحت هر شرایطی، اختیار دارد خود را به هر نوع طلاق و به هر طریق، اعم از گرفتن یا بخشش مهریه، مطلقه کند. این وکالت از نظر حقوقی و قانونی مانند آن است که شوهر، زن را طلاق داده‌است.

پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با دیگر نکات حقوقی در این موضوع، “طلاق در دوران بارداری” را مطالعه کنید.

امروزه یکی از مشکلات میان زوج‌­های جوان که به واسطه آن کانون­‌های خانوادگی در همان سال­‌های اول از هم می­‌پاشد، نبود صداقت و فریب­ خوردن یکی از طرفین یا اصطلاحاً فریب در ازدواج است که حجمی از پرونده­‌های دادگاه خانواده را به خود اختصاص می­‌دهد.

یکی از معضلاتی که امروزه در بحث عقد ازدواج در جامعه شاهد آن هستیم، موضوع تدلیس در نکاح یا همان فریب در ازدواج است. به طوری‌که این امر یکی از موجبات طلاق در جامعه ما است. در این بخش از مجله دلتا به بررسی این موضوع می‌پردازیم.

فریب در ازدواج
طبق ماده ۱۱۲۸ قانون مدنی، اگر صفتی در یکی از طرفین ازدواج شرط شود و بعد از جاری شدن صیغه عقد مشخص شود که شخص آن صفت را نداشته است، طرف مقابل حق فسخ خواهد داشت. چه زمانی که آن وصف در عقد ذکر شده باشد و چه زمانی که مشخص نشده باشد، اما عقد بر مبنای آن شرط واقع شده باشد.

به موجب این ماده قانونی، اگر هر یک از طرفین ازدواج بر مبنای صفتی که دیگری خود را با آن معرفی نموده است ازدواج کند اما شخص بعد از عقد متوجه فقدان آن صفت گردد، این موضوع برای او حق فسخ ایجاد خواهد کرد.

 مجازات فریب در ازدواج
فریب در ازدواج با شرط اینکه صفت خاصی در شخص مقابل شرط شده باشد و یا در فرض عدم راستگویی در مورد آن شرط، عقد بر مبنای آن واقع شده باشد نیز شامل فسخ نکاح خواهد بود. در نتیجه از جنبه کیفری جرم محسوب می‌شود و دارای مجازات است.

به موجب ماده ۶۴۷ قانون مجازات اسلامی «چنان‌چه هر یک از زوجین قبل از عقد ازدواج طرف خود را به امور واهی از قبیل داشتن تحصیلات عالی، تکمن مالی، موقعیت‌ اجتماعی، شغل و سمت خاص، تجرد و امثال آن فریب دهد و عقد بر مبنای هر یک از آن‌ها واقع شود، مرتکب به حبس تعزیری از شش ماه تا دو سال‌ محکوم می‌گردد.»

پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با دیگر نکات حقوقی در این موضوع، “استعلام ازدواج سابق” را مطالعه کنید.

به صراحت می‌توان گفت که در معاملات، سکوت علامت رضایت نیست. این موضوع بین افراد جامعه در عرف، شایع شده است.

یکی از مسائلی که در میان مردم رایج شده است، رضایت در برابر سکوت می‌باشد. اما این سوال باقی است که آیا می‌دانید در معاملات، سکوت علامت رضایت نیست؟ در این نوشتار از مجله دلتا با ما همراه باشید.

سکوت علامت رضایت نیست!
سکوت همواره نشانه رضایت نیست و در موارد حقوقی هیچ جایگاهی ندارد. قانون مدنی در ماده ۲۴۹ چنین بیان کرده است: «سکوت مالک ولو با حضور در مجلس عقد(محلی که قرارداد تنظیم می‌شود)، اجازه محسوب نمی‌شود.»

سکوت در قرارداد‌ها به چه صورت است؟
به عنوان مثال، اگر در زمان بستن قرارداد، خریدار بگوید من مبلغ قرارداد را در دو قسط پرداخت می‌کنم و فروشنده در برابر این حرف سکوت کند، هیچ توافقی صورت نگرفته است. اگر بعدا هم اختلافی پیش بیاید، خریدار نمی‌تواند به فروشنده بگوید که: “من چنین شرطی را بیان کردم. چون سکوت علامت رضایت است، پس شما هم موافق بوده‌اید”!!!

اگر فروشنده، خریدار را مسئول پرداخت هزینه‌های تنظیم سند رسمی در دفترخانه و نیز پرداخت هزینه مشاورین املاک، در نظر بگیرد و خریدار در مقابل این حرف سکوت کند، باز هم در اینجا هیچ توافقی صورت نگرفته است.

علت این است که، قوانین حقوقی در مورد ابراز اراده و بیان رضایت، سخت‌گیری دارد.

حتی در مورد کسی که توانایی حرف زدن ندارد هم، قانون مدنی در ماده ۱۹۲ می‌گوید: « در مواردی که برای طرفین یا یکی از آنها تلفظ (در اینجا یعنی صحبت کردن) ممکن نباشد، اشاره در صورتی که نمایان‌گر رضایت او باشد، کافی خواهد بود.»

پس حتی قانون برای کسی که نمی تواند صحبت کند هم، سکوت را معتبر نشناخته و او را مجبور کرده که به هر نحوی رضایت خودش را نشان دهد.

اگر طرفین می‌خواهند که شرط‌هایشان معتبر باشد، باید حتما با «لفظ» یا «نوشتن» و یا هر راه دیگری که بصورت آشکار نشان دهنده رضایت و توافق دو طرف بر سر موضوعی باشد، رضایت خود را نسبت به آن شرط نشان دهند.

پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با دیگر نکات حقوقی در این موضوع، “وکالت بلاعزل در معاملات ملکی” را مطالعه کنید.