وبلاگ من

تا چند سال پیش مسافران کمی، سیستان و   بلوچستان را به عنوان مقصد سفر انتخاب می‌کردند؛ اما از یکی دو سال قبل  جاذبه‌های این استان بیشتر شناخته شده و مردم هم بیشتر به آن سفر می‌کنند. 

یکی از این جاذبه‌ها سواحل مکران است که برخی آن را به کالیفرنیای ایران هم می‌شناسند. با مجله دلتا همراه باشید تا ببینیم این جاذبه گردشگری کجاست و چرا بین مردم شهرت دارد؟

سواحل مکران کجاست؟
به سواحل دریای عمان در جنوب شرق کشور تا جنوب غرب پاکستان سواحل مکران  می‌گویند. یعنی این سواحل از شرق بندرعباس شروع می‌شود و تا مرز پاکستان و  ایران ادامه دارد. مردم محلی به آن مَکران می‌گویند، اما در اشعار فردوسی  مُکران هم نوشته شده. اهمیت سواحل مکران به این خاطر است که تنها بندر  اقیانوسی ایران یعنی چابهار، در آن قرار دارد.

چرا به دیدن سواحل مکران برویم؟
تصاویر ساحل مکران به ما نشان می‌دهد که این خط ساحلی، زیبایی خیره  کننده‌ای دارد؛ دیدن کوه‌های بیابانی که به دریا ختم می‌شود صحنه کمیابی در  طبیعت است که می‌تواند حتی تنها دلیل ما برای رفتن به سیستان و بلوچستان  باشد.

روستای تیس
روستای تاریخی تیس در خط ساحل مکران قرار دارد. در این روستا می‌توانیم  نگاهی به غارهای سه‌گانه «بان میسیتی» بیندازیم و در قهوه‌خانه ساحلی این  روستا و همچنین پلاژ ساحلی آن تا غروب آفتاب خیره به دریا بمانیم. این پلاژ  خارج از روستاست و در جاده اسکله تیس قرار دارد.

تالاب صورتی
تالاب صورتی هم که دقیقا نزدیک ساحل است و می‌شود بعد از دیدن آن، به  تماشای دریا رفت. این تالاب را به اسم تالاب لیپار می‌شناسند که چند ماه در  سال صورتی می‌شود. برای دیدن این رنگ باید دو ماه آخر زمستان یا در  فروردین، شهریور و مهر به سواحل مکران بیاییم.

کوه‌های مریخی
کوه‌های مریخی چابهار  هم فاصله کمی تا ساحل مکران دارند. این کوه‌ها در مسیر جاده چابهار به سمت  گواتر قرار گرفته‌اند که مردم محلی به آن بدبوم می‌گویند، یعنی کوه‌هایی  که هیچ چیز روی آن نمی‌روید. موج‌های دریا به بخشی از این کوه‌ها برخورد و  تصاویر ساحل مکران را زیباتر می‌کنند.

گل‌افشان
گل‌افشان یکی دیگر از جاذبه‌های خط ساحلی مکران است که ۹۰ کیلومتری غرب روستای  کنارک قرار دارد. از زمین اینجا حباب‌های گل‌آلودی به بیرون پرت می‌شود؛  برای همین مردم محلی به آن ناف دریا یا بلوبلو هم می‌گویند. در سال ۱۳۹۴،  فعالیت این تپه با غرش زیادی شروع شد و آن زمان تا ارتفاع ۱۲ متری گل پرتاب  می‌کرد. این منظره بکر آنقدر عجیب است که نمی‌شود به سیستان بلوچستان آمد و  دیدن آن را از دست داد.

درک
درک هم یکی دیگر از نقاط ساحلی استان است که تازه چند سال از شناخته  شدنش می‌گذرد. ترکیب مه و خط ساحلی مکران و درخت‌های نخلی که در زمین کویری  آن رشد کرده‌اند منظره‌ای شگفتی‌آور برایمان می‌آفریند.

ساحل لاک‌پشت‌ها
از اواسط خرداد تا پاییز، لاکپشت‌ها به ساحل مکران می‌آیند و در محدوده تالاب لیپار تخم‌گذاری می‌کنند. مکران به خاطر ساحل ماسه‌ای، زمین مناسبی برای  تخم‌ریزی این لاکپشت‌ها دارد. این لاکپشت‌ها از نوع منقارعقابی هستند که در  این فصل‌ها به ساحل‌های جنوب کشور می‌آیند و منظره زیبایی درست می‌کنند.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

دریاچه ناترون، دریاچه‌ای نمکی -  قلیایی است که در شمال تانزانیا قرار گرفته است. اتفاقاتی در این دریاچه  رخ‌ داده است که ذهن هرکسی را درگیر می‌کند.

چه رمز و رازی در دریاچه ناترون وجود دارد که خفاش‌ها، فلامینگوها و حتی گاومیش‌هایی با جثه بزرگ را طعمه  خود کرده است؟ حقیقت این ماجرا چیست؟ اگر به کشف این حقیقت جذاب و دیدنی  علاقه دارید، با ما در مجله دلتا همراه باشید.

دریاچه ناترون کجاست؟
دریاچه ناترون یک دریاچه نمکی و قلیایی است که در استان آروشا و در شمال تانزانیا واقع است. موقعیت خاص این دریاچه به‌گونه‌ای است که آب وارد دریاچه می‌شود  ولی از آن خارج نمی‌‎شود. در نتیجه آب موجود در دریاچه تنها از طریق بخار  می‌تواند خارج شود. در طول سال‌ها به مرور آب دریاچه بخار شده و غلطت  بالایی از نمک و دیگر مواد معدنی برجای مانده است.

داستان شگفت انگیز دریاچه
در سال ۲۰۱۱ عکاسی به اسم نیک برانت (  Nick Brandt) به مناطق شرقی آفریقا سفر می‌کند و از طریق مسیری انحرافی راه  دریاچه ناترون تانزانیا را در پیش می‌گیرد. او فکر می‌کرد دریاچه ناترون  محلی عالی برای عکاسی از حیوانات وحشی است ولی پس از سفر متوجه شد این  دریاچه‌ مشهور حیوانات را خشک نموده و به نوعی انگار این حیوانات تبدیل به  سنگ شده‌اند.
این عکاس پرندگان را در موقعیت‌هایی قرار داد که گویی زنده هستند و آن‌ها  را در یک مجموعه جالب منتشر کرد. اما به گفته خودش، «وضعیت بدن پرندگان  تغییری نکرده است و ما تنها آن‌ها را روی شاخه‌ها و اماکن دیگر قرار دادیم و  از آن‌ها عکاسی کردیم.»

دلیل تبدیل شدن پرندگان و حیوانات به سنگ چیست؟
بومیان آفریقا این دریاچه را نفرین‌شده و  اسرارآمیز می‌دانند و به هیچ وجه حاضر نیستند در آن شنا کنند. علی‌رغم بعضی  اخبار رسانه‌ای، حیوانات در این دریاچه به راحتی به سنگ تبدیل نمی‌شوند، و  بعد از وارد شدن به آب و تماس با آن می‌میرند.
آن جا اکثر اوقات سال دمای آب دریاچه بین ۴۰ تا ۶۰ درجه سانتی‌گراد است،  همچنین آب ناترون مواد معدنی گوناگونی در خود دارد، وجود این عوامل در کنار  هم باعث شدند تا این منطقه محیط مناسبی برای زیست حیوانات نباشد.

آب این دریاچه از رود ایوازو‌نیرو تامین  می‌شود و آب این رود هم مملو از مواد معدنی است و در طی حرکتش به سوی  ناترون از چشمه‌های آب گرم متعددی عبور می‌کند. با این تفاسیر هنگامی که آب  به دریاچه ناترون می‌رسد دمای بالایی دارد و وجود نمک در آن، آب را شبیه  به ماده‌ای شبیه مواد مذاب می‌کند. پرنده‌ها و سایر حیواناتی که برای شنا  یا استفاده از آب ناترون وارد آن می‌شوند می‌سوزند یا مسموم می‌شوند.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

جومالی کیزیک یکی از مکان‌هایی است که  عثمانی در بورسا برای سکونت انتخاب کرده‌اند. در این روستا که دارای ۲۷۰  خانه است و بافت خانه‌های دوره عثمانی را نشان می‌دهد، ۱۸۰ خانه هم اکنون  مورد استفاده است و بعضی از آن‌ها تحت حفاظت و بازسازی قرار گرفته است.

در شرق شهر بورسا، روستایی به نام روستای جومالی کیزیک وجود دارد که توانسته فرهنگ، سنن، آداب و رسوم، شیوه زندگی و معماری اوایل  دوران حکومت عثمانیان را به خوبی در خود حفظ کرده و از آن محافظت نماید،  به طوری که اکنون پذیرای بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی است که برای  آنان، دیدار از یک روستای ۷۰۰ ساله و فضای حاکم بر آن، بسیار عجیب،  شگفت‌انگیز و چشم‌نواز است. با مجله دلتا همراه باشید.

در اطراف این منطقه از ترکیه،  روستاهایی با پسوند (kizik) وجود دارد که نام آن‌ها از موقعیت جغرافیایی  منطقه برگرفته شده است. جهت جدا سازی روستاها از یکدیگر، به روستایی که در  نزدیک‌ترین نقطه رودخانه قرار دارد “کیزیک دره” و به روستای باج وخراج  دهنده “فیدیه کیزیک” گفته می‌شده است. تاریخ‌دانان اعتقاد دارند که مردم  چند روستای منطقه، برای انجام فرایض مذهبی و خصوصاً برگزاری نماز جمعه، در  این روستا گرد هم می‌آمدند و به این جهت این روستا، جومالی کیزیک نام گرفته  است.

جالب است بدانید این روستا در حفظ فرهنگ و آداب رسوم به خوبی عمل کرده است و  با دیدن معماری بناهای آن از نزدیک می توانید به خوبی این موضوع را متوجه  شوید که مردمان این منطقه تا چه میزان ارزش و اعتبار برای فرهنگ خود قائل  هستند.
از لذت‌هایی که می‌توانید در سفر خود به این روستا تجربه کنید می‌توان به  تماشای معماری‌های سنتی، گشت و گذار در کوچه‌های سنتی روستا، حمام‌های  قدیمی، مسجد و … اشاره کرد.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

چشمه گل رامیان که در کتب تاریخی با نام دالان بهشت شناخته می‌شده است، عمیق‌ترین چشمه آب سرد جهان با 120 متر ژرفا است.

رنگ چشمه گل رامیان با توجه به ژرفا و ویژگی آن در طول  سال از سبز کبود به فیروزه‌ای تغییر می‌کند. گل رامیان در فاصله‌ ۵  کیلومتری جنوب شهرستان رامیان در استان گلستان قرار دارد که دارای جاده‌ای  آسفالته و چشمه‌ای پر آب است که استخر طبیعی دایره شکلی به مساحت ۷۲۰۰ متر  مربع را تشکیل داده و آب زلالی دارد. با مجله دلتا همراه باشید تا با این جاذبه گردشگری بی‌نظیر آشنا شوید.

علت نامگذاری
در زبان ترکی، گل به نقطه‌ای می‌گویند که بسیار عمیق، گود و فرورفته  باشد و داخل آن آب جمع شده باشد و گفته‌اند که واژه‌ گل از واژگان آرامی  است که معنی آن چشمه‌ جوشان است.
چشمه گل رامیان یک عنصر نمادین در فرهنگ و هنر مردم این منطقه بوده و در  بین آنان از جایگاه و اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. گل رامیان با هویت  باستانی، تاریخی و طبیعی‌ای که دارد، در دوره‌های مختلف با اسطوره‌های  زیادی همراه بوده است. دلیل نامگذاری این منطقه به گل رامیان هم همین مساله  است و به زبان و فرهنگ ساکنان این منطقه ارتباط دارد. جمعیت این نقطه در  طول تاریخ آن، تیره‌ای از ایل گرایلی و نژاد ترک بوده اند.    

چشمه گل رامیان در طول تاریخ
چشمه گل در کتب و نوشته‌های دوره‌ صفویه و همچنین قاجار به نام کبود استخر آمده و همچنین در روایت‌های تاریخی نام آن دالان بهشت و پلنگ سره نیز ذکر شده است.
این چشمه که از گذشته هم از نقاط تفریحی برای مردم بوده، امروزه هم این  شاهکار زیبای طبیعت، پذیرای مردم شهرستان‌های اطراف است و مردم از آزادشهر،  گنبد کاووس، علی آباد کتول و روستاهای اطراف به این منطقه می‌آیند.

این چشمه کجاست؟
موقعیت جغرافیایی چشمه‌ مورد نظر، در مسیر جاده‌ رامیان به النگ قرار  دارد. این چشمه در قسمتی از دامنه‌ کوه قرار دارد و رودخانه‌ قورچای در  قسمت شرقی چشمه جاری است. چشمه گل یک کیلومتر از جاده اصلی تهران به مشهد  فاصله دارد. این چشمه، در فصل پاییز زیبایی وصف‌نشدنی دارد.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

خرم آباد جاذبه‌های طبیعی زیادی را در  خود جای داده، جاذبه‌هایی که باعث شده این شهر برای گردشگری محبوب و  پرطرفدار باشد. این شهر آثار تاریخی زیادی دارد که یکی از این آثار، گرداب سنگی است. 

درشمال غربی شهر خرم‌ آباد و در استان لرستان، جاذبه‌ای بسیار زیبا در  انتظار شماست. بنایی که در گرداگرد یک چشمه فصلی ساخته شده تا آب چشمه را  نگهداری و به دیگر نقاط شهر منتقل کند. قدمت این بنا به زمان ساسانیان  برمی‌گردد و در لیست آثار ملی ایران قرار دارد. در بخش ایرانگردی امروز قصد داریم سری به گرداب سنگی خرم آباد بزنیم، پس با مجله دلتا باشید تا با این جاذبه گردشگری، آشنا شوید.

آب همیشه عنصری حیاتی برای زندگی بشر بوده است به طوری که در گذشته‌های دور  برای ذخیره آب و فرستادن آن به نقاط مختلف شهر از نوآوری‌های زیادی  استفاده می‌شد و با سفر به نقاط مختلف ایران آب انبارهایی را می بینید که  برای ذخیره آب در زمان‌های قدیم به کار می‌رفتند. این بنای تاریخی در گویش  لری «گردو بردینه» نامیده می‌شود.
قدمت  گرداب سنگی خرم آباد به دوره ساسانیان برمی‌گردد و برای ساخت دیواره آن از  سنگ و ساروج استفاده شده است. این دیوار اطراف یک چشمه را احاطه و آب را  در خود ذخیره کرده است. در زمان‌‌های قدیم آب از این محل به وسیله کانال  کشی‌هایی به نقاط مختلف شهر شاپورخواست منتقل می‌شد.

این سازه ۱۸ متر قطر، ۳ متر پهنا و ۱۸ متر ارتفاع دارد، در سمت شرق آن  دریچه‌ای به اندازه ۱۶۰ در ۹۰ متر ساخته شده که به وسیله یک جسم کشویی  مسدود می‌شده تا آب به سمت جوی غربی گرداب منتقل شود. این گرداب سنگی در  گذشته فواید زیادی داشته است به طوری که در فاصله ۱۲ کیلومتری گرداب دره‌ای  به اسم بابا عباس هست که در آن بقایایی از یک آسیاب به چشم می‌خورد که آب  مورد نیاز خود را از گرداب سنگی می‌گرفته است.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .