وبلاگ من

شهر تهران بزرگ‌ترین شهر و پایتخت  کشور ایران است. تهران، بیست و پنجمین شهر پرجمعیت و بیست و هفتمین شهر  بزرگ جهان به‌شمار می‌آید. پارک‌های شهر تهران مکان‌هایی مناسب هستند تا از  چشم‌انداز شهر لذت ببرید.

اگر ساکن تهران و عاشق طبیعت هستید و این روزها هم زیاد وقت نمی‌کنید که  به خارج از تهران بروید اما دلتان می‌خواهد که کمی از هیاهوی شهر دل  بکنید، پیشنهاد ما به شما رفتن به پارک جمشیدیه تهران است. این پارک در حال حاضر نه تنها از زیباترین و پر طرفدارترین پارک‌های  تهران است بلکه از جمله پارک‌های قدیمی و بسیار سرسبز پایتخت به شمار  می‌رود. با مجله دلتا همراه باشید تا با این بوستان فوق‌العاده زیبا در دل پایتخت آشنا شوید.

تاریخ پارک جمشیدیه تهران
پارک جمشیدیه معروف و خوش آب و هوا که در ابتدا قرار بود سرایی برای  سالمندان باشد، در سال ۱۳۵۶ ساخته شد. در آن سال‌های دور و در منطقه  نیاوران که این پارک ساخته شد، املاک بسیار زیادی به خانواده دولو که از  زمان حکومت قاجارها یکی از مشهورترین خانواده‌ها بودند، تعلق داشت. زمینی  که پارک در آن ساخته شده است به نام مهندس جمشید دولو است. ابتدا این زمین  را برای ساخت یک سرای سالمندان در نظر گرفته بودند اما در ادامه، نظر  مسئولان وقت کشور عوض شد و این زمین‌ها به صورت یک پارک عمومی ساخته شد.
طراحی و مهندسی پارک جمشیدیه به دست کامران طباطبایی دیبا نیز صورت پذیرفته است. پارک جمشیدیه که یکی از مشهورترین و پر رفت و  آمدترین پارک‌های تهران است. این پارک به خاطر بزرگداشت یاد و خاطره کسی که  زمین آن را بخشیده بود و در نهایت باعث شد چنین پارک زیبایی به وجود  بیاید، پارک جمشیدیه نامیده شد.

درباره پارک جمشیدیه بیشتر بدانیم
پارک جمشیدیه بعد از پارک ملت دومین پارکی است که هر تهرانی به مهمانان  خارجی پیشنهاد بازدید از آن را می‌دهد! بوستان جمشیدیه، در منطقه ۱ تهران و  نیاوران قرار گرفته است. به خاطر قرار گیری این پارک در قسمت شمالی تهران،  می‌توانید یکی از بهترین آب و هواها و محیط سبز و طبیعی را در آن داشته  باشید. نام دیگر پارک جمشیدیه تهران ، بوستان سنگی است.

در این پارک یک آبشار مصنوعی و همچنین چندین حوض زیبا و تعدادی تندیس هنری  که از جمله آثار هنرهای تجسمی است، قرار گرفته است. دوست دارید تا یکی از  زیباترین دورنماهای شهر تهران را ببینید؟ هنگامی که به این پارک مراجعه  کردید، با بالا رفتن از پله‌های پشت آبشار در این پارک به طبقات بالایی  پارک خواهید رسید و سپس از آن‌ جا نمایی فوق‌العاده زیبا مخصوصا در شب از  شهر تهران را خواهید دید.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

بیشتر رودخانه‌ها در یک کانال پهن  جریان دارند، اما برخی از آن‌ها آب را به چندین کانال کوچک تقسیم می‌کنند؛  این کانال‌ها به طور مداوم شاخه شاخه شده و به هم می‌پیوندند تا در نهایت  ظاهر آن شبیه به بافتی ظریف و زیبا گردد که به آن‌ها رودخانه‌های بافته  می‌گویند.

در مجله دلتا  قصد داریم تا شما را با رودخانه‌هایی خیره کننده آشنا کنیم. بعضی از  رودخانه‌ها در طول مسیرشان به چندین و چند مجرای کوچک تقسیم می‌شوند و در  آن‌ها از آن جریان پیوسته خبری نیست، تقسیم و به هم وصل شدن مجراهای آب به  گونه‌ای است که رودخانه ظاهری شبیه موهای بافته پیدا می‌کنند به همین دلیل  است که به آن ها رودخانه های بافته می‌گویند و ما قصد داریم با این رودخانه‌های خیره‌کننده آشنا شویم.
عرض رودخانه های بافته معمولا خیلی زیاد اما عمقشان کم است و بیشتر بر روی  دامنه‌های پرشیب شکل می‌گیرند و همراه خود رسوب‌های درشتی دارند. در  قسمت‌هایی از مسیر که جریان آب رودخانه کم می‌شود این رسوبات درشت در بستر  رود ته‌نشین می‌شوند و برآمدگی‌های ماسه‌ای موقت کوچکی را بر جای می‌گذارند  که باعث می‌شود جریان آب رودخانه به مجراهای مختلف تقسیم‌بندی شود. در  کنار شیب زیاد و فراوانی رسوبات، میزان سرعت آب هم درشکل‌گیری این ظاهر  تاثیرگذار است، پس رودخانه های بافته در نزدیکی نواحی کوهستانی مخصوصا  آن‌هایی که یخچال‌های طبیعی دارند شکل می‌گیرند و بیشتر در محیط‌هایی پیدا  می‌شوند که عمق کانال‌های آب و در نتیجه سرعت جریان‌‌‌‌‌‌‌‌های آب کم است.

الگوی مجراهای در هم پیچیده با گذشت زمان تغییر پیدا می‌کند چون با تغییر  سرعت و مقدار آب رودخانه، برآمدگی‌های رسوبات قبلی کم کم فرسایش پیدا  می‌کنند و ته‌نشین می‌شود و برآمدگی‌های دیگری شکل می‌گیرند. بر روی  هواپیما یا در عکس‌های ماهواره‌ای به رودخانه‌هایی با مجراهای در هم پیچیده  که نگاه کنید زیبایی خیره‌کننده‌شان شما را به تحسین وا می‌دارد.

رودخانه راکاییا در دشت‌های جزیره جنوبی نیوزلند یکی از بزرگ‌ترین رودخانه های بافته این کشور و نمونه زیبایی از آن‌هاست.

رودخانه براهماپوترا در تبت، هند و بنگلادش یکی دیگر از این  رودخانه‌هاست. این رودخانه از تبت سرچشمه می‌گیرد و در ایالت آروناچال  پرادش وارد هند می‌شود، همین که رود وارد ایالت آسام هند می‌شود پیج و تاب  های پرجزئیاتش را به نمایش می‌گذارد و در بقیه مسیر ۷۰۰ کیلومتری‌اش در دره  حتی در فصل‌های خشک هم پرقدرت و خروشان است.

رودخانه وایتاکی یکی دیگر از رودخانه های بافته بزرگ در جزیره جنوبی  نیوزلند است این رودخانه، آبگیر مکنزی را آبیاری می‌کند و ۱۱۰ کیلومتر را  به سمت جنوب شرقی می‌رود و  خودش را به اقیانوس آرام می‌رساند.

رودخانه تاگلیامنتو در شمال شرقی ایتالیا هم وقتی از کوه‌های آلپ سرچشمه  می‌گیرد و به سمت دریای آدریاتیک می‌رود جریان‌هایش بافته و پیچ در پیچ  می‌شود.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

اگر به اینکه پاریس شهر عشق است شک  دارید، کافیست به محله‌ مون‌مارتر در پاریس و به بازدید از دیواری بروید که  تماماً سخن از عشق دارد.

پایتخت کشور فرانسه، شهر پاریس است که یکی از شهرهای پیشرفته جهان در  زمینه‌ اقتصاد، فرهنگ، هنر، سیاست، مد و علم است. دیوار عشق ۴۰ متر مربع  مساحت دارد و در سال ۲۰۰۰ توسط دو هنرمند خوش‌ذوق و احتمالاً بسیار احساسی  به‌ نام‌های فِذِریک بارون و کِلِر کیتو با هدف اشاعه‌ عشق، صلح، سفر و  آشتی ساخته شد. با مجله دلتا همراه باشید تا به دیدن این دیوار برویم.

دیوار عشق ۴ متر ارتفاع و ۱۰ متر طول دارد و از ۶۱۲ قطعه کاشی در ساخت آن  استفاده شده است و عبارت «دوستت دارم» ۳۱۱ مرتبه روی آن نوشته شده است. ولی  این تمام ماجرا نیست، این دو هنرمند عبارت «دوستت دارم» را به ۲۵۰ زبان  زنده‌ دنیا و با خطاطی‌های بسیار زیبا برای هر زبان نوشته‌اند تا شاید  مدرکی بر بی‌ حد و مرز بودن عشق در سراسر دنیا باشد.
فِذِریک بارون با مراجعه به سفارت‌خانه کشورها و پرس‌وجو از مردم مختلف در  سطح شهر پاریس، بیش از ۱۰۰۰ روش مختلف برای بیان جمله‌ «دوستت دارم» پیدا  کرد. سپس از کِلِر کیتو که حرفه‌ او خط شناسی شرقی بود دعوت کرد تا  طراحی‌های لازم را برای جملات جمع‌آوری شده انجام دهد. او حاصل کار خود را  در قالب کتابی با نام «The book of I Love Yous» منتشر و ۵۰ هزار نسخه‌ از  آن را در سراسر فرانسه پخش کرد.

اشکال قرمز رنگ روی دیوار نشانگر اجزای یک قلب شکسته هستند که نماد نسل بشر  است که از هم جدا شده است و این دیوار سعی دارد آن‌ها را در کنار هم  برگرداند. اگرچه دیوارها به عنوان جداکننده شناخته می‌شوند و در طی تاریخ  نمادی از خشونت و جدایی بوده‌اند، ولی دیوار عشق پاریس سخن از صلح و دوستی  دارد و نگاهی متفاوت را با خود همراه دارد. جالب است که بدانید عبارت «من  تو را دوست دارم» به زبان فارسی سه مرتبه طول این دیوار نوشته شده است.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

شهر جهنمی یکی از افسانه‌ای‌ترین مناطق  ایالت اوهایو است. این شهر امروز کاملا متروک است و افسانه‌هایی که  درباره‌اش وجود دارد باعث شده که اسمش را شهر جهنمی بگذارند.

در بخش شمالی شهرستان سامیت در ایالت اوهایو آمریکا روستایی قدیمی وجود  دارد که به خاطر اتفاقات ترسناکی که در آن اتفاق افتاده و افسانه‌هایی که  درباره‌اش ساخته شده به شهر جهنمی معروف است. با اینکه اسم این روستا  «بوستون میلز» است اما امروز همه اینجا را به نام شهر جهنمی می‌شناسند. با مجله دلتا همراه باشید تا با شهر جهنمی آمریکا آشنا شوید.

شهر جهنمی کجاست؟
بوستون هیلز در سال ۱۸۰۶ تاسیس شد و تا سال ۱۹۷۴ روستایی آرام و ساکت  بود. پروژه‌های ساخت و ساز، افراد زیادی را به این شهر کشاند و ایستگاه  راه‌آهنی که در دهه ۱۸۸۰ ساخته شد به شهر رونق خاصی داد. در سال ۱۹۷۴، در  پی نگرانی‌هایی که به خاطر از بین رفتن جنگل‌ها به وجود آمد قانونی به  تصویب رسید تا این روستا تبدیل به پارک ملی شود. قرار بر این شد که این  منطقه از ساکنان خریداری و به پارک ملی تبدیل شود.

افسانه‌های این شهر از کجا شروع شد؟
زمانی که هر خانه از اهالی خریداری می‌شد اطراف هر خانه پر از تابلوهای  «تجاوز ممنوع» می‌شد و قرار بر این بود تا این تابلوها تا زمانی که ویرانی  خانه‌ها شروع شود در این محل بمانند. بعد از اینکه صدها خانه در مدت زمان  کوتاهی خریداری شدند ویرانی آن‌ها عقب افتاد. همه کسانی که از جاده  می‌گذشتند و این خانه‌ها را می‌دیدند فکر می‌کردند که شهر به طور  اسرارآمیزی متروک شده است اینجا بود که شایعات شروع شد.
شایعاتی پیچید که قرص‌های شیمیایی‌ای که بر روی خاک به کار می‌رود باعث ایجاد جهش‌هایی روی انسان و حیوان می‌شود از آن جمله مار پیتون منطقه بود که به هیولایی عجیب تبدیل شده بود. شایعه ترسناک دیگر مربوط به  قبرستان شهر است مردم می‌گویند این قبرستان در تسخیر یک روح است که بر روی  یک نیمکت می‌نشیند و به همه خیره می‌شود. اما جالب است که کسانی که به دیدن  این قبرستان می‌روند می‌گویند که در اینجا هیچ نیمکتی وجود ندارد!

شایعه بعدی هم درباره همین قبرستان است و اینکه درختانش تکان می‌خوردند!  می‌گویند بیشتر قبرهای این قبرستان متعلق به بچه‌های یک مدرسه است که به  قتل رسیده‌اند. در میان همه داستان‌های ترسناکی که درباره این روستا وجود  داشت شاید ترسناک‌ترین آن‌ها یک اتوبوس مدرسه‌ای بود که در جنگل پنهان شده  بود. می‌گویند که این اتوبوس پر از بچه‌های مدرسه بوده اما همه بچه‌ها توسط  شخصی که از تیمارستان روانی فرار کرده بود، کشته شدند. اما این داستان  زمانی ترسناک‌تر می‌شود که بدانید به گفته مردم این منطقه در جنگل صدای  گریه این بچه‌ها به گوش می‌رسد. بعد از اینکه گردشگران زیادی برای دیدن این  اتوبوس به این جنگل می‌رفتند، اتوبوس از این محل برداشته شد.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .

اگر هنرمندی بخواهد تصویری از جمهوری  آذربایجان را بکشد، باید جنوبی‌ترین بخش آن را با باغ‌های سبز چای، درختان  مرکبات و خطوط ساحلی با فانوس‌های دریایی زیبا به تصویر بکشد. لنکران در سواحل دریای خزر، منطقه‌ای دیدنی است که اسرار جذابی را در دل خود پنهان  کرده است.

در حال حاضر جاده‌ای شهر لنکران را به باکو متصل کرده است که دو ساعته  شما را از پایتخت به این منطقه می‌رساند. این یک سفر کوتاه است، اما با  عبور از مزارع سبز برای رسیدن به لنکران و ساحل، با ریتم زندگی متفاوتی  نسبت به سایر نقاط کشور مواجه خواهید شد. با مجله دلتا همراه باشید تا با این منطقه زیبا آشنا شوید.

فانوس دریایی بدون دریا
فانوس دریایی لنکران نماد این شهر است که در قرن ۱۸ میلادی ساخته شده  است و از جاذبه های توریستی جمهوری آذربایجان به شمار می‌رود. اطراف این  بنا را خانه‌های کوچک احاطه کرده و این سازه از دریا فاصله زیادی دارد؛  حقیقتی که شاید خیلی عجیب به نظر برسد؛ اما باید بدانید در گذشته سطح آب  دریای خزر نوسان زیادی داشت و گاهی آب تا نزدیکی‌های این فانوس دریایی پیش  می‌آمد.
تونل مخفی زیرزمینی فانوس دریایی را به برج زندان متصل می‌کند. این ساختمان  متروکه به‌عنوان بخشی از قلعه لنکران ساخته شد و عنصر مهمی در سیستم دفاعی  شهر به حساب می‌آمد. این ساختمان قدیمی دایره‌ای شکل دقیقا در نزدیکی پل  کوچکی که به مرکز شهر منتهی می‌شود، قرار دارد و پشت اقاقیاها و درختان  انجیر بسیار بزرگ پنهان شده و فقط نوک برج قابل رویت است، جایی که شاخه‌ها  از پنجره‌های شکسته بیرون زده‌اند.

چشمه‌ای که آب آن می‌سوزد
روستای کوچک آرچیوان در شهر لنکران که در نزدیکی مرز ایران و جمهوری  آذربایجان قرار دارد، میزبان یک پدیده طبیعی بسیار عجیب و غریب است: یانار  بولاغ که به معنی چشمه سوزان است.
اینجا یک چشمه آبی وجود دارد که آغشته به گاز متان است و می‌تواند مشتعل  شود. در ورودی روستا یک سایه‌بان گنبدی شکل وجود دارد که آب چشمه از زیر آن  می‌جوشد و روستاییان با کوزه‌هایشان آنجا توقف می‌کنند و مسافران را هم  صدا می‌زنند تا بطری‌های آب خود را پر کنند. اکثر این افراد برای پر کردن  آب تازه خنک اینجا جمع می‌شوند که علی‌رغم اینکه قابل اشتعال است، کاملا  قابل شرب است. این آب از نظر رنگ‌وبو کاملا نرمال و عادی است؛ اما زمانی که  مشتعل می‌شود، به‌مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه می‌سوزد.

پارکی که یوزپلنگ‌ها در آن پرسه می‌زنند
با اتومبیل در این حوالی سفر کنید و از روستاهایی که پشت انبوهی از  درختان پنهان شده‌اند، عبور کنید؛ مزارع وسیعی که به کوه‌ها منتهی می‌شود و  کندوهای آبی زنبور عسل را با پس‌زمینه غروب خورشید می‌توانید تماشا کنید.
در پارک ملی هیرکان یوزپلنگ ایرانی که نسل آن در حال انقراض است، زندگی می‌کند؛ آن‌ها در میان  درختان قدیمی و تالاب‌های تماشایی پرسه می‌زنند. این منطقه برای ماهیگیری،  پیک‌نیک و صرف چای بعدازظهر مناسب است.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید .