وبلاگ من

آب و هوای خاص و معتدل چابهار، باعث شده است تا اصطلاح “چهار بهار” را به آن بدهند و در زمان های مختلف سال می‌توان به آنجا سفر کرد.

شهری در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان واقع شده، که لقب بندر اقیانوسی ایران را دارد. بندر چابهار، که به دلیل آب و هوای بهاری‌ اش به این نام معروف شد. مکانی شگفت‌ انگیز که در گذشته بیشتر برای خرید مورد استقبال قرار می‌گرفت، ولی این روزها بیشتر طبیعت گردان و گردشگران، زیبایی های این منطقه را شناخته و با برگزاری تورهای متعدد جاهای دیدنی چابهار را برای همه دوستداران ایران عیان کرده‌اند. به دلیل محبوبیت زیادی که چابهار پیدا کرده و دیدنی‌های زیادی که دارد، با مجله گردشگری مان امروز سری به این شهر دوست داشتنی و جاذبه های اطراف آن زده ایم و دعوت می کنیم با مجله دلتا همراه باشید.

سواحل چابهار در پاییز و زمستان
 

چابهار
از غروب‌ های دل‌ انگیزی که در چابهار است بگذرید، صخره‌ های تراش خورده آن را که نادیده بگیرید و نمای اقیانوسش را که فراموش کنید، خوب است بدانید با سفر به این شهر زیبا می‌توانید بسیاری از زیبایی های دیگر را ببینید که شاید در هیچ کجای تهران نتوانید نظیرش را بیابید. تنها شهر بندری کشور که می‌توانید نمای اقیانوس هند را از آن تماشا کنید. در کنار دریای عمان و اقیانوس هند واقع شده و از نظر اقتصادی موقعیت خاصی دارد.

چابهار در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان واقع شده و جاذبه های طبیعی و بناهای تاریخی متعددی دارد. آب و هوای خاص و معتدل آن، باعث شده است تا اصطلاح “چهار بهار” را به آن بدهند و در زمان های مختلف سال می توان به آنجا سفر کرد.

جاهای دیدنی چابهار
پدیده گل افشان چابهار
بین دشت کهیر و تنگ، در ۱۰ کیلومتری چابهار سه تپه کوچک گل افشان به ارتفاع ۱۰ تا ۲۰ متر پدید آمده و یکی از جاهای دیدنی چابهار است. مثل آتشفشانی می‌جوشد و از آن گل سرد طوسی رنگی خارج می‌شود. قبلاً مطلب “چابهار و پدیده گل فشان کنارک“ را در همین مجله برایتان به طور مفصل شهر دادیم و می‌توانید با این جاذبه بی نظیر به طور کامل آشنا شوید.  پدیده ای عجیب که در غرب بندر کنارک در شعاعِ ۹۰ کیلو متری، نزدیکیِ روستای کهیر، نرسیده به بندر تنگ واقع شده و وقتی به آن نزدیک می‌شوید صدایی مانند ترکیدن حباب را به وضوح خواهید شنید.

کوه های مینیاتوری چابهار
کوه های مینیاتوری را در فاصله ۵۰ کیلومتری شهر چابهار به سمت بندر گواتر  یکی دیگر از جاهای دیدنی چابهار خواهید یافت. از شگفتی‌های طبیعت ایران که افراد محلی به آنها کالانی یا آریا می‌گویند. در حوزه شهرستان ساحلی کنارک و روستایی کهیر قرار گرفته و دقیقاً سمت چپ جاده شهر چابهار به بندر گواتر است. کاملاً حس بودن در یک سیاره دیگر را برایتان ممکن می سازد. به رنگ سفید و طوسی است اما اگر در زمان های مختلف روز از آن ها عکس بگیرید متوجه می شوید که تغییر میزان نور، جلوه رنگی آن را نیز تغییر می‌دهد.
ارتفاع این کوه ها متغیر است. جنس این کوه‌ ها رسوبی است و شکل مخروطی شکل دارند. ترکیب رنگ قرمز و شکل ظاهر آن باعث شده به کوه‌های مریخی معروف شوند. در نزدیکی این کوه‌ها یک کمپ گردشگری وجود دارد و از امکانات مناسبی برخوردار است.

تالاب نیپار
کوه‌های مینیاتوری را که دیدیم  به دیدن تالاب لیپار می‌رویم. تالاب شگفت‌ انگیز لیپار که به تالاب صورتی چابهار معروف است. در ۱۵ کیلومتری شرق چابهار و در مسیر جاده ساحلی چابهار-گواتر واقع شده و طول آن ۱۴ کیلومتر است. پرندگانی همچون فلامینگو، حواصیل، طاووسکن، تیهو و عقاب دشتی هم در آن زندگی می‌کنند. نزدیک روستای رمین است.
دلیل صورتی بودن آب این تالاب وجود فیتوپلانکتون های خاص است. یکی دیگر از جذابیت های این دریاچه، درختچه های گزنه و انواع بلوط در آب آن است.

درخت مکرزن یا انجیر معابد
ممکن است تا به حال نشنیده باشید که شهر های جنوبی درختی دارند به نام درخت انجیر معابد یا درخت مکرزن. چابهار هم از این قاعده دیدنی مستثنی نیست. نوعی درخت بسیار بزرگ که اصل آن متعلق به هند شرقی است و برگ‌ های پهنی دارد. عکاسی کردن از این بخش از جاذبه های دیدنی چابهار بسیار لذت بخش است.

محلی‌ها به درخت مکرزن یا همان انجیر معابد، کرگ هم می‌گویند. داخلش شیره سفید رنگی جریان دارد و میوه آن هم قابل خوردن است. می‌توانید برای دیدن آن ها به روستاهای رمین، تیس کوپان، ماشی، لیپار و کوپان سر بروید و حسابی عکاسی کنید.

منطقه حفاظت شده گاندو
رودخانه ای در ۹۰ کیلومتری شرق چابهار جریان دارد که محل زندگی تمساح پوزه کوتاه “گاندو” یا تمساح ایرانی است. از نظرم در سفر به چابهار باید دیدن این منطقه حفاظت شده را در برنامه تان بگنجانید. رودخانه باهوکلات که طول برخی از تمساح هایش به ۴ متر هم می‌رسد. غیر از تمساح ها حیوانات کمیاب دیگری مثل گوزن کوهی هم در گاندو زندگی می‌کنند و قطعاً برایتان جذاب خواهد بود.

روستای درگ و بندر تنگ
در ۱۷۰ کیلومتری شهر چابهار و در امتداد مسیر سواحل مکران و در فاصله ۱۰ کیلومتری از روستای زرآباد روستای درک قرار گرفته است. از روستاهای  غرب چابهار که در نزدیکی دریا قرار دارند. کویر و دریا را می توان در این منطقه کنار هم دید. یک زمین پوشده از نخل که به کازابلانکای ایران معروف است و می توان گفت دیدن ساحل درک برای گردشگران از واجبات است.

مسجد جامع تیس
مسجد تیس است هم یکی دیگر از جاهای دیدنی چابهار است که مانند مساجدی که در پاکستان و هندوستان است فقط یک مناره دارد. صحن این مسجد هم بسیار زیباست و حتماً خاطره خوشی از آن همراه خود خواهید آورد به علاوه رنگ سبز و قرمز مناره و گنبدها که بسیار چشم نوازند. درهایی دارد که با شیشه‌ کاری‌ های رنگارنگ پوشانده شده و آن را زیبا تر کرده است.

ساحل بریس
در اسکله های چابهار می‌توان ماهیگیران را که برای صید به دریا می‌روند یا از آن برمی‌گردند را تماشا کرد. سه اسکله تپس، رمین و بریس از بقیه دیدنی‌ترند. سواحل بریس را با نام بندر صیادی بریس هم می‌شناسند و در ۶۰ کیلومتری چابهار است. از مکان های طبیعی بسیار زیبااست و از جاهای دیدنی چابهار که در امتداد ساحل دریای عمان واقع شده، دیواره های صخره ای دارد که می‌توان از بالای آن مناظر زیبای دریای عمان با آن قایق های ماهی گیری و مرغان دریایی درحال پرواز  را مشاهده کرد.

پیست اسکی خور در 65 کیلومتری تهران است. در مسیر جاده چالوس وَ در سی کیلومتری شهر کرج. کمی دور تر از سد امیر کبیر، آنجا که جلوه گاهی زیبا از طبیعت مقابل چشمانتان قرار خواهد گرفت.

خور یعنی خورشید. امروز می‌خواهیم به یکی از جاهای دیدنی کرج سر بزنیم و به پیست اسکی خور برویم که مانند همان خورشید هم درخشان است. برف های دست اولِ دست نخورده بی دست انداز دارد و به راحتی می‌توانیم خود را به یک اسکی عالی در حوالی تهران میهمان کنیم. کلی هم امکانات دارد و هر چه شما از یک پیست اسکی انتظار داشته باشید را برایتان برآورده خواهد کرد. به آبشار خور نزدیک است که حتماً با مجله گردشگری مان به آنجا هم در یک مقاله جدا سر خواهیم زد.

در فاصله دو کیلومتری پیست اسکی خور آبشاری بسیار دیدنی وجود دارد که در زمستان ها یخ می‌زند، تصویری بی بدیل می‌آفریند وَ مشتاقان یخ نوردی، سرد گردها و برف پیماها را هر سال با زیبایی اش سیراب می‌کند.
با مجله دلتا همراه باشید.

آبشار خور
 

خور کجاست ؟
یکی از قدیمی‌ ترین روستا های شهر کرج در استان البرز است. بسیار خوش آب‌ و هواست، حدود ۲۰۰۰ سال قدمت دارد و جاذبه های دیدنی بسیاری را در خود و مناطق اطرافش جای داده است. مانند بقعه امامزاده سلیمان با بنایی صفوی، چناری ۸۰۰ ساله در محوطه مسجد جامع، باقی مانده محوطه برج و باروی قلعه خور، گورستانی قدیمی با سنگ‌ های حدود ۷۰۰ ساله و در نهایت آبشار خور که جزو دیدنی ترین و بی نظیر ترین جاذبه های گردشگری آن حساب می‌شود.

برای آنکه با دیگر مقاصد گردشگری کرج آشنا شوید مطلب “جاهای دیدنی کرج” را در همین مجله بخوانید.

پیست اسکی خور
اصل ماجرا اینجاست. این پیست اسکی در ۶۵ کیلومتری تهران است. در مسیر جاده چالوس و در سی کیلومتری شهر کرج. کمی دور تر از سد امیر کبیر واقع شده، آنجا که جلوه گاهی زیبا از طبیعت مقابل چشمانتان قرار خواهد گرفت. ظرفیت ۱۳۰۰ اسکی باز را در روز دارد. با امکاناتی کم نظیری و برای انجام بسیاری از ورزش ها و تفریحات زمستانه و کوهستانی مناسب است.

به دلیل موقعیت پیست‌ های اسکی خور و دیزین در استان البرز و فعالیت های ورزشی که در آن ها انجام می‌شود، نظارت بر این دو پیست هم اکنون زیر نظر تربیت بدنی استان تهران انجام می‌شود.
ارتفاع این پیست به بیش از ۲۸۰۰ متر از سطح دریا می‌رسد. در سال  ۱۳۵۲ به بهره برداری رسیده و امکانات مختلفی نظیر مدرسه اسکی، مسیر کابلی تله اسکی ، رستوران، کافی شاپ، اسنو موبیل، کمپ قله و… را داراست و یکی از مهمترین شاخصه هایش داشتن سیستم تله اسکی مربوط به شرکت پومای فرانسه است.

شلوغ‌ ترین و پر طرفدار ترین بخش مجموعه مخصوص تویوپ سواران است. اما از آنجا که این فعالیت خطراتی دارد، از سوی سازمان تربیت بدنی سر خوردن با تیوپ غیر ایمن و خطرناک اعلام شده و زیر نظر شورای روستای خور اداره می‌شود.

 امکانات پیست اسکی خور
گذشته از آنکه همه پیست های اسکی امکانات مشترکی دارند در برخی از آن ها می‌توان شاخصه هایی برای حضور ورزشکاران را دید؛ در پیست اسکی خور همه آن ها قابل مشاهده است و می‌توانید یک لذت فراموش نشدنی را در مراجعه به این پیست تجربه کنید.

فاصله کمی تا تهران و شهر کرج دارد.
دو مسیر ۱۸۵۰ متری و ۳۵۰ متری دار برای اسکی بازان حرفه ای و آماتور.
دستگاه بالابر آن تله‌اسکی‌ بشقابی‌است
به دستگاه برف کوب مجهز است.
رستوران و کافی شاپ دارد.
اسنومبیل سواری هم در آنجا انجام می‌شود.

دارای اقامتگاهی زیبااست.
مربی در پیست اسکی خور به صورت دائم حضور دارد.
آموزش اسنو برد و اسکی از مبتدی تا حرفه ای انجام می شود.
مکانی جدا با شیب کم برای تیوپ سواری دارد که در مسیر اسکی بازان نباشد.
مسیر هایی برای پیاده روی و برف بازی دارد.
امکان دوچرخه سواری در مسیر های مشخص در زمستان فراهم است.
مسیر کوهپیمایی برای کوهنوردان آماتور در نظر گرفته شده.
کمپ کوهستانی برای کوهنوردان حرفه ای و علاقمندان به کمپ زدن در ارتفاعات برگزار شده.
جاذبه های دیدنی بسیاری در اطراف پیست اسکی خور وجود دارد.

چطور برویم؟
مسیر دسترسی به پیست اسکی خور بسیار آسان است و علائم و نشانه ها راهنمای خوبی برای شماست. برای رسیدن به پیست اسکی خور باید تا کیلومتر ۱۵ جاده کرج-چالوس برانید. قبل از تأسیسات سد امیرکبیر (کرج)، تابلوی خوزنکلا را خواهید دید. حالا باید وارد مسیر فرعی شوید و به سمت شرق رانندگی کنید. تابلوی «پیست اسکی خور» با اسکی بازی که روی آن پریده مقابلتان ظاهر می‌شود.

رسیدن به این پیست راه دیگری هم دارد. به شما گفتم نشانه ها را دنبال کنید، خوب کافی است از پی سواری هایی بروید که چوب های اسکی و یا تیوپ هایشان را روی سقف خودرو بسته اند. شک نکنید که آن ها به پیست اسکی خور می‌رسند.

فقط فراموش نکنید ساعت کار پیست در ایام هفته: ۸:۳۰ تا ۱۳:۰۰ و در ایام تعطیل و پنج‌شنبه و جمعه ۸:۳۰ تا۱۴:۳۰ است.

پایتخت کشور اتریش شهر وین و نماد زندگی اروپایی است. با اینکه مکان های مدرنی را در خود جای داده اما نمی‌توان منکر بافت سنتی آن شد. تئاتر های خیابانی، باله، اپرا، نمایش های موزیکال، نگارخانه ها و …نتوانستند جلوه های سنتی این شهر را از بین ببرند.

کشورهای اروپایی معمولاً چشم انداز های بی نظیری از طبیعت را ارائه می‌کنند. همه فصل هایشان عالی است و تابلو هایی از نقاشی های خالق زیبایی ها را می‌توانید در جای جای آن ببینید. یکی از کشور هایی که جاذبه های بسیار دیدنی و مجذوب کننده دارد کشور اتریش است. مقاصد گردشگری دیدنی این کشور هم بسیار متنوع است، به یک نقطه توریستی تبدیل شده و برای مسافرانش شگفت انگیز است. بسیاری از تورهایی که برای کریسمس برگزار شده اند هم، اتریش و چشم انداز ها و جاذبه های تاریخی اش را در سفر خود گنجانده اند.

در این مطلب ازمجله گردشگری مان به کشور اتریش می‌رویم تا تعدادی از جاذبه هایش که در تورها قرار داده شده اند را برایتان بشماریم. با مجله دلتا همراه شوید.

جاهای دیدنی اتریش

کشور اتریش با آب و هوای کوهستانی و مناظر بی نظیری که دارد مأوای گردشگران است. در کنار آن ها مکان های فرهنگی و موزه ها و نگارخانه های مدرن و معماری بسیار چشمگیری هم دارد که در جای جای این کشور پراکنده اند. کشور اتریش قطعاً یکی از مقاصد گردشگری برای تمام فصول است. بهاری زیبا و هوای فرح بخش، تابستان معتدل، پاییز خوش رنگ و زمستان هایی که علی رغم سرمایش به قدری زیباست که نمی‌شود از خیر سفر به آنجا گذشت. باورتان نمی‌شود که بگوییم جمعیت برخی شهر های اتریش کمتر است از جمعیت گردشگران آن.

شهر وین
پایتخت کشور اتریش شهر وین و نماد زندگی اروپایی است. با اینکه مکان های مدرنی را در خود جای داده اما نمی‌توان منکر بافت سنتی آن شد. تئاتر های خیابانی، باله، اپرا، نمایش های موزیکال، نگارخانه ها و …نتوانستند جلوه های سنتی این شهر را از بین ببرند. چندین قصر سلطنتی در خود جای داده و موزه های شگفت انگیزی هم دارد. منزل حاکمان هابزبورگ نیز در این شهر قرار دارد و معماری مکان های تاریخی اش بی نظیر است. شهری باشکوه و مهد موسیقی که از نظر فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به خوبی رشد کرده است.

شهر سالزبرگ
چهارمین شهر بزرگ کشور اتریش سالزبرگ است. نزدیک مرز آلمان واقع شده و زادگاه موسیقیدان برجسته، ولفگانگ آمادئوس موتزارت، است. خیلی ها این شهر را با نام شهر موتزارت هم می‌شناسند. گردشگران بسیاری برای دیدن قلعه‌ای متعلق به دوران قرون وسطی بر فراز تپه ای با مناظر نفس‌ گیر کوه‌ های آلپ می‌آیند. دومین نقطه گردشگری مهم در اتریش است و از قرن هفدهم، این مکان با گونه‌های خاص جانوری، درختان مرکبات و فواره‌ های زیبا به بهشتی برای توریست ها تبدیل شده است.
شهر گراتز
در کشور اتریش یک شهر دانشجویی وجود دارد با ۶ دانشگاه معتبر و بیش از ۴۴ هزار دانشجو که بافت قدیمی خود را به خوبی حفظ کرده و می‌توانید فرهنگ ایتالیایی را در این شهر به شکلی واضح مشاهده کنید. موزه‌ های متعددی دارد و غذا های بین‌ المللی آن فوق العاده است. یکی از محصولات محلی این شهر روغن دانه کدو تنبل است که می‌تواند یک سوغاتی بی نظیر از سفر به اتریش شما هم باشد.

دره واخائو
در کشور اتریش و در نزدیکی رود دانوب دره ای بسیار دیدنی وجود دارد که به دلیل چشم انداز بی نظیر و میوه های خوشمزه اش معروف است. دره واخائو که زردآلو های خوش طعمی دارد. این دره یکی از مقاصد مهم گردشگری برای برگزار کنندگان تور هاست. حدود ۵۰۰ اثر تاریخی را در خود جای داده و گردشگران زیادی را به این دره بی نظیر سرازیر می‌کند.
شهر اینسبروک
شهر اینسبروک اتریش مقصد بسیاری اسکی بازان است. تفریحی که در زمستان دوستدارانش را به آنجا می‌کشاند. مناظر این شهر هم در زمستان بسیار دیدنی است، جذابیت مخصوص به خود را دارد و می‌تواند برای گردشگران بسیار دیدنی باشد. کلیسایی هم در این شهر قرار گرفته که با معماری منحصر به فردش برای عکاسی عالی است.

سالزکامرگوت

اینجا یک منطقه تفریحی بسیار جذاب در کشور اتریش است. دریاچه های زلال و تپه های سرسبز دارد. دو منطقه هال استات و ولف گنگ هم در سالزکامرگوت هستند و دارای زیبایی های بی حد و حصر است. آب‌ های معدنی شفا بخش و اسپاهای عالی اش معروف است. از آن مناطق تفریحی است که در اکثر تورهای اتریش گنجانده شده و آرامش خاصی را به مسافران و بازدید کنندگان هدیه می‌کند.
زل آم سی
دریاچه و کوه هایی که در زل ام سی وجود دارد آنجا را به شدت مشهور کرده است. در این منطقه اسکی بازی بسیار لذت بخش است و هر سال رقابت های بین المللی اسکی نیز در آن برپا می‌شود. کلیسایی به سبک معماری رومی به نام هیپولیت (Hippolyte) هم آنجا ساخته شده که مربوط به اوایل قرن ۱۶ میلادی است.

روستای آنتون آم آلبرگ
نمی‌شود اسکی باز حرفه ای باشید و  این روستا را نشناسید. اینجا بی هیچ حرفی مأوای اسکی بازان است. روستای آنتون آم آلبرگ که مقصد گردشگری عالی برای سرد گردها و کسانی است که فصل گردشگری شان از زمستان آغاز می‌شود، در بین کوه های تیرول قرار گرفته و از پیست اسکی منحصر به فرد با شیب مناسب برای آماتورها و ارتفاعاتی عالی برای اسکی بازان حرفه ای بهره مند است، با چشم اندازهای بسیار دیدنی و سوژه هایی مناسب برای عکاسان حرفه ای.
دهکده هال اشتات
در کشور اتریش یک دهکده کوچک اما بسیار بسیار زیبا وجود دارد که با رنگ های گرم ساختمان هایش آمیخته است. خوش آب و هواست و دیدنی هایش برای گردشگران فوق العاده است. دهکده هالسات یا هال اشتات خودش به تنهایی دارای تورهای متعددی است و می‌توان فقط برای دیدن همین دهکده زیبا به اتریش سفر کرد. در مطلبی جدا به زیبایی های این دهکده کوچک که به دلیل صنعت نمک آن را روستای ثروتمند هم می‌خوانند خواهیم پرداخت.

دهکده آلپباخ
زیباترین دهکده در اتریش دهکده آلپباخ نامیده می‌شود چرا که در یک کوهستان برفی قرار دارد و پر از خانه های چوبی زیبا، با آن دود کش های ناشی از اجاق روشن است که در تمام کارت پستال های اتریش دیده اید. مزارع دام پروری و بومی های زیادی دارد و سنت اتریش قدیم را به خوبی حفظ کرده است. تفریحات زمستانه برای گردشگران زمستانی هم آنجا دایر است و می‌تواند یکی از مقاصد عالی سفر های کریسمس باشد.
 

درخت کریسمس، در واقع باید درختی همیشه‌ سبز باشد، اغلب از نوع کاج یا صنوبر است، با چراغ‌ ها و تزئینات مختلف و به عنوان یکی از مهمترین بخش های جشن‌ کریسمس استفاده می شود؛ فرقی هم نمی‌کند درختِ تازه قطع‌ شده یا مصنوعی باشد.

این نوشته یکی از مطالب دانستنی های هیجان انگیز است که می‌خواهد راجع به رسمی با شما صحبت کند که سالیان سال است انجامش را می‌بینید، اما شاید اطلاعات چندانی از آن نداشته باشید. خوب مجله گردشگری مان امروز با شما خواهد گفت که چرا برای آغاز سال نو میلادی کشور هایی که سال جدید را از زمستان آغاز می‌کنند، درختان کاجی را در اندازه های مختلف می‌آورند و به بهترین و زیبا ترین شکل آن را تزئین می‌کنند. درخت کاجی که آن را درخت کریسمس می‌نامند و نمادی جدایی‌ ناپذیر از جشن‌ های  ایام سال نوی میلادی است همچنین آنکه چگونه وارد آیین مسیحیت شده است؟ با مجله دلتا بمانید تا ببنید دلیل اینهمه تزئینات زیبا و پر زرق و برق چیست؟

درخت کریسمس چیست؟
درخت کریسمس، در واقع باید درختی همیشه‌ سبز باشد، بنابراین اغلب هم از نوع کاج یا صنوبر است. با چراغ‌ ها و تزئینات مختلف، گوی های طلایی, عروسک ها و آویزهای کوچک، ستاره، فرشته و دیگر چیزها که به‌ عنوان یکی از مهمترین بخش های جشن‌ کریسمس آذین‌ بندی شده و فرقی هم نمی‌کند درخت تازه قطع‌ شده یا مصنوعی باشد.

درمیدان مدیسون (MADISON SQUARE) نیویورک از سال ۱۹۱۲ درخت بزرگی را تزیین می کنند و کریسمس را جشن می گیرند که همه گردشگران در این تاریخ خود را به آنجا می رسانند تا از نزدیک شاهد این مراسم باشند.
هر چند که معمولاً این درختان به‌ طور سنتی با آیین مسیحیت پیوند خورده اند، اما امروزه استفاده‌ مدرن از آن‌ ها عمدتاً فاقد جنبه‌ های مذهبی است. در بسیاری از خانواده‌ هایی که این سنت را اجرا می‌کنند هدایای خود را در اطراف درخت کریسمس می‌چینند و آن‌ ها را در عید کریسمس و یا صبح روز کریسمس باز می‌کنند و معمولاً جذاب ترین قسمت این جشن برای فرزندان خانواده است.

گاهی حلقه‌ های گل همیشه‌ سبز مزین شده را هم خواهید دید که آن نیز به نوعی همان کاربرد درخت کریسمس را دارد و در اندازه های مختلف روی در خانه ها و فروشگاه ها نصب می‌شود. استفاده از درختان و این حلقه ها نمادی از زندگی ابدی است. البته هنوز هم به صورت دقیق مشخص نیست که از چه تاریخی این سنت رواج یافت؛ اما منابع معتبر تاریخی می‌گویند که ۱۰۰۰ سال پیش اولین بار در بریتانیا از درخت کریسمس استفاده شده و  برخی هم آلمان را به عنوان زادگاه درخت کریسمس می‌شناسند.

در میان اروپاییان امری رایج بود که معتقد بودند درختان همیشه سبز حضور شیاطین و وجود جادوها را باطل می‌کنند و این امر در قالب رسم و رسومات مردم اسکاندیناوی (که با درختان همیشه‌ سبز خانه و انبار خود را در زمستان تزئین می‌‍کردند) به آیین مسیحیت راه یافت.

درخت کریسمس از کجا آمد
برخی تاریخ نگاران معتقدند آنچه امروز از رسم درختان کریسمس می‌بینیم از آلمان غربی آمده است چرا که در یک نمایش محبوب قرون وسطایی در مورد آدم و حوا، از اصلی‌ ترین وسایل صحنه یک «درخت بهشتی» بود. درخت را صنوبر انتخاب کرده بودند، با سیب‌ هایی آویزان از آن که نمادی از باغ عدن محسوب می‌شد. از آنجا به بعد بود که آلمانی‌ ها در ۲۴ دسامبر، روز جشن مذهبی آدم و حوا، یک درخت بهشتی در خانه‌ های خود نصب می‌کردند.

با اضافه شدن درخت کریسمس به آیین مسیحیت، آن‌ ها از این درخت شیرینی آویزان می‌کردند که نمادی از عشای ربانی بود و رفته رفته جای خود را به شمع‌ ها و یک ستاره داد که برایشان نمادی از روشنایی دنیا با تولد مسیح بود.

یوحنا، یکی از رسولان عیسی مسیح، او را در کتابش به «روشنایی جهان» تشبیه کرده‌است.
این رسم تا قرن شانزدهم میلادی، ادامه داشت که درخت همیشه سبز (برای دور کردن شیاطین) و درخت بهشتی با گوی های قرمز(نماد با سیبهای باغ عدن) و ستاره در بالای درخت (نمادی از تولد مسیح) با هم ادغام شدند و درخت کریسمس امروزی با همه این تزئینات به وجود آمد.

ملکه ویکتوریا و درخت کریسمس
تا قرن هجدهم میلادی در آلمان استفاده از درخت کریسمس به‌ طور گسترده ای با ریشه‌ های عمیق آلمانی رواج یافت، و اوایل قرن نوزدهم از سوی شاهزاده آلبرت انگلیسی که در آلمان متولد شده بود در انگلیس معرفی شد و در اواسط این قرن با ملکه ویکتوریا به شهرت رسید. اما درخت کریسمس انگلیسی با اسباب‌ بازی‌ ها و هدایای کوچک، شمع، آب‌نبات، ریسه‌ ها، کیک‌های کوچک  و حلقه‌ های کاغذی تزئین می‌شد.

چندی نگذشت که این درختان از سوی مهاجران آلمانی در اواخر قرن نوزدهم به آمریکای شمالی برده شده و در اوج محبوبیت قرار گرفتند، همچنین در اتریش، سوئیس، لهستان و هلند نیز محبوب شد و در چین و ژاپن توسط مبلغان مذهبی غربی هم معرفی شدند.

انواع درخت کریسمس
در سال ۱۹۳۱ یک کشیش ارتودوکس پیامی منتشر کرد که جایز نیست مسیحیان برای یک جشن جان درختان را بگیرند. پیش از این نظریه، درختان زیادی را داخل کلیساها هم قرار داده و تزئین می‌کردند. مثل کلیسای جامع استراسبورگ فرانسه که درخت بزرگ و معروفی وجود داشت.

همچنین از آنجا که ریشه این رسم را در ادیانی غیر از مسیحیت می‌دانستند و جلوه وجودی ستاره و فرشته بر فراز درخت را قبول نداشتند، سعی می‌کردند با انتشار این بیانیه ها این رسم را فقط به آغاز سال نو محدود کنند تا جِلوی مذهبی شدن آن را بگیرند. در نتیجه همیشه مخالفان و موافق هایی در رابطه با جشن کریسمس و نمادهای آن وجود داشتند مثل روس ها که اغلب با همه این سمبل ها به خصوص درخت کریسمس مخالف بودند.

همه این اختلاف نظرها به عقاید دینی باز می‌گشتند و در این بین عده ای سعی در مرتفع کردن آن را دشتند تا جلوی این جریان گرفته نشود. پس در دهه‌ی ۱۹۳۰، درختان مصنوعی از جنس موهای زبر فرچه‌ ها در ایالات متحده آمریکا ساخته شد و در دهه‌ی ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ تولید انبوه درختان کریسمس از جنس آلومینیوم و پلاستیک PVC به اوج خود رسید. هرچند این عمل باعث شد به‌ خصوص در کشور هایی که تهیه‌ درختان طبیعی بسیار دشوار بود، درختان مصنوعی به آن ها راه پیدا کند و اینگونه بود که تزئین درخت کریسمس در شب آغاز سال نو همه جهان را گرفت.

افسانه ای راجع به درخت کریسمس
مارتین لوتر کشیش آلمانی تبار قرن شانزدهم شبی قبل از آغاز سال نوی میلادی، از یک جنگل زمستانی می گذشت، از لا به لای درختانِ کاج، ستاره های آسمان پیدا بود و زیبایی ژرفی را به وجود آورده بود. این منظره او را بسیار تحت تاثیر قرار داد تا حدی که باعث شد به خانه برود و فرزندانش را هم بیاورد تا این صحنه را ببینند. سپس او خواست صحنه زیبایی که در جنگل دیده بودند را با یک کاج در خانه اش بیافریند. به همین خاطر برخی معتقدند که او پایه گذار اولین درخت کریسمس در دنیاست؛ اما این طرز فکر با مستندهای تاریخی هم خوانی ندارد.

یکی از جاهای دیدنی دهلی باغی است که مهاتما گاندی سال های آخر عمرش را در آن قدم می‌زد و می‌توان با رفتن به موزه این باغ، دیگر متعلقات وی را هم به خوبی مشاهده کرد.

امروز در مجله گردشگری مان می‌خواهیم  به  یک  شهر شلوغ و پر جمعیت برویم .  شهری کهن و پر از  نکات برجسته برای  گردشگران که سراسرش پر از هنر است ، آن هم هنر های مختلف و متنوع. صنایع دستی بسیار زیبا و بنا های باشکوه،  سالن‌ های هنر های نمایشی بی‌‌ شمار وَ غذاهای عالی که هر بخش از آن مزه مخصوص به خودش را دارد. می خواهیم به دهلی برویم اما باید بدانید جاهای دیدنی دهلی به همین ها خلاصه نمی شود؛  بازارهای متعدد و مراکز تجاری هم دارد که یکی از آن ها چاندی چوک  (Chandni Chowk)   است.     با مجله دلتا بمانید.

قلعه سرخ دهلی
قلعه زیبای سرخ (The Red Fort) در سال ۱۶۴۸ ساخته شد و مقر قدرت مغول بود. با دیوار های بلند ماسه سنگی به رنگ قرمز و مساحتی حدود دو کیلومتر که توسط یک خندق محصور شده و ورودی اصلی آن، به سمت لاهور در پاکستان است و به دروازه لاهور مشهور است.

گردشگرانی که از طریق دروازه لاهور، وارد می‌شوند، ابتدا به چاتا چوک، بازار سر پوشیده‌‌ای می‌رسند که متعلق به قرن ۱۷ است و کالا هایی مانند ابریشم، جواهرات، سنگ‌ های قیمتی، ظروف نقره و مواد غذایی را می‌فروشد. داخل قلعه سرخ، زمانی محل اقامت موسیقیدانانی بوده که برای امپراطور می‌‌‌نواختند در نتیجه گالری‌‌‌ های عالی که آلات موسیقی جذابی هم به نمایش گذاشته اند، در آن وجود دارد.

قطب منار دهلی
منار قطب (Qutub Minar) در قرن دوازدهم تکمیل گردید. بلند ترین مناره هندوستان است و بسیاری از گردشگران بین‌‌ المللی برای صعود به آن می‌روند. برجی پنج طبقه است، ۷۰ متر ارتفاع دارد و با کنده‌‌ کاری‌‌ های پیچیده به همراه کتیبه‌‌ های قرآنی، مزین شده است. جالب است بدانید سه طبقه اول از سنگ قرمز ساخته شده‌‌اند و طبقه چهارم و پنجم با مرمر و ماسه سنگ. در طبقه اول برج هم مسجد کوات الاسلام، قرار گرفته است.

گواردوارای دهلی
گوردوارای بنگلا صاحب (Gurudwara Bangla Sahib) مهم‌‌ ترین عبادتگاه دهلی است. بنایی متعلق به قرن هجدم که در نزدیکی محله “کونات پلیس” دهلی قرار گرفته است. در واقع در نزدیکی مرز دهلی نو و کهنه بنا شده، استخری باشکوه دارد و گنبد و میله پرچم طلای معروف که سوژه عکاسان است. به علاوه ساختمان بزرگ معبد و گالری‌‌ های هنری آن هم از جاهای دیدنی دهلی به شمار می روند.

در کنار این ها یک غذای بسیار عالی که در آشپزخانه بزرگ گوردوارا تهیه شده و بدون هیچ هزینه ای برای گردشگران سرو می‌شود. در آنجا از بازدیدکنندگان می‌‌خواهند موهای خود را بپوشانند و کفش های‌شان را بیرون بیاورند.

بنای لوتوس یا نیلوفر آبی
معبد لوتوس (The Lotus Temple)  ۹ بخش جانبی و گنبد خیره‌‌ کننده‌ ای در مرکز خود دارد. شاهکار معماری است و از سیمان سفید و سنگ مرمر ساخته شده. اگر کل مجموعه را بنگری شبیه به یک گل نیلوفر آبی به نظر می‌‌رسد. در سال ۱۹۸۶ ساخته شده و در کنار  معبد ایسکن (ISKCON)، از بزرگ‌ترین مجموعه معابد کریشنا به حساب می‌آید.

دروازه هند
دروازه هند (India Gate) طاق سنگی باشکوهی است که شبیه طاق پیروزی پاریس، و از مهمترین جاهای دیدنی دهلی است. یادبودی برای سربازان کشته جنگ جهانی اول و در پای آن یک آتش ابدی نیز قرار داده شده است. روی یک پایه از سنگ سرخ رنگ بنا شده و گنبد کاسه‌‌ ای شکلی هم در بالای آن وجود دارد که گاهی با روغن مشتعل پر می‌‌شود.

مسجد جامع دهلی
یکی از بزرگ‌ ترین مساجد هند و آخرین شاهکار معماری شاه جهان، مسجد جامع دهلی ( Jama Masjid) است. دارای سه ورودی، چهار برج زاویه‌ دار و دو مناره با ارتفاع ۴۰ متر است که با استفاده از ماسه سنگ قرمز و سنگ مرمر سفید در سال ۱۶۵۸ بنا شده است. دیدن منظره تماشایی دهلی قدیم از مناره جنوبی بسیار لذت بخش است.  از استخر بزرگ مرکزی برای شست‌ و شو قبل از نماز استفاده می‌‌شود. (غیرمسلمان‌ها در طول نماز اجازه ورود به داخل مسجد را ندارند.)

معبد آکشاردهام دهلی
آکشاردهام (Akshardham) در سال ۲۰۰۷ افتتاح گردیده و جالب اینکه به نظر می‌‌رسد قرن‌‌ ها قدمت دارد. از جاهای دیدنی دهلی است و مملو از کنده‌‌ کاری‌‌ های پیچیده و جذاب و حکاکی‌‌ های غنی از جمله حیوانات، گیاهان، خدایان، رقصنده‌‌ ها و موسیقی دانان که همگی از ماسه سنگ صورتی و مرمر ساخته شده‌اند. ۲۳۴ ستون پر نقش و نگار دارد و حجاری‌‌ های سنگی خیره کننده از فیل‌‌ ها هم، آذین مرکزی مجسمه عظیم سه هزار تنی یکی از این جانوران است.

گاندی اسمیریتی و بنای یادبود مهاتما گاندی
مهاتما گاندی مرد بزرگی بود که در دهلی نشانه‌‌ های بی‌شماری از وی را می‌‌ توان یافت. هر کدام از آن ها تبدیل به جاهای دیدنی دهلی شده اند و جاذبه های گردشگری. از بهترین‌شان می توان به گاندی اسمیریت (Gandhi Smriti and the Mahatma Gandhi Memorial) یاد بود رهبر شهیر جنبش استقلال هند اشاره کرد.

اینجا همان مکانی است که گاندی در سال ۱۹۴۸ در آن ترور شد. نمایشگاه اشیاء و یادبود های مرتبط با مرگ و زندگی او، اتاقی که در آن مستقر بود، موزه چند رسانه‌‌ای گاندی و دستاورد های او را می‌توانید در این موزه ملاحظه نمایید. همچنین در باقی قدم بزنید که گاندی پیش‌‌ تر، زمان زیادی را در آن سپری می‌‌کرده است.

پارک ملی جانورشناسی
یکی از بهترین باغ وحش‌‌ های آسیا، پارک ملی جانور شناسی (National Zoological Park) است که یکی از مهمترین جاهای دیدنی دهلی به شمار می رود. در سال ۱۹۵۹ تأسیس شده و شامل ۱۵۰۰ گونه مختلف از جانوران و پرندگان است که از تمام قاره‌‌ ها از جمله آفریقا، استرالیا و آسیا، گردآوری شده‌‌اند. مانند شامپانزه‌‌ ها، اسب‌‌ های آبی، میمون‌‌ های عنکبوتی، گورخرها، کفتارها، آهو، جگوار و ببر ها. همچنین اینکه در بخش خزندگان شاه کبری مرگبار را هم می‌توانید ببینید.