وبلاگ من

بارها از پیچ و خم جاده چالوس زیبا عبور کرده‌ایم تا به دریای زیبای خزر برسیم، اما این بار می‌خواهیم در دل جنگل‌های سرسبز این شهر توقف کرده و به تماشای آبگیری سرخ رنگ برویم. این تالاب از فاصله دور شبیه دشتی پر گل است که رنگ‌های مختلف سبز و نارنجی و قرمز، زیبایی خاصی به آن بخشیده است.

شمال ایران همیشه جایی برای شگفت‌زده کردن بازدیدکنندگان خود دارد. در این نقطه از ایران به علت آب و هوای معتدل و مرطوب آن، مرداب‌ها و تالاب‌های بی‌شماری در قسمت‌های مختلف جنگل‌ها دیده می‌شوند که طبیعت بی‌نظیری در اطراف خود ایجاد کرده‌اند. یکی از این مرداب‌های زیبا، مرداب هسل در چالوس است که علاوه بر جاذبه خود مرداب، مسیر دسترسی به مرداب نیز بی‌نهایت زیباست. امروز در ایرانگردی مجله دلتا به سراغ این مرداب زیبا رفته‌ایم.

موقعیت مرداب هسل چالوس
دسترسی به مرداب هسل که در نزدیکی چالوس و مرزن‌آباد واقع شده، بسیار راحت است. مرداب در ۱۰ کیلومتری جنوب غرب چالوس و ۱۵ کیلومتری شمال غرب مرزن‌آباد واقع شده و روستاهای نزدیک آن سینوا و طلاجو هستند. این روستاها برای اقامت مناسب هستند، البته اگر هوا مناسب باشد می‌توانید به فکر کمپ در چادر نیز باشید.

هسل یعنی چه؟
در یکی از گویش‌های محلی مازندران به نام گویش تبری کلارستاقی، هَسَل به معنی آبگیر فصلی بوده است. البته در برخی منابع هسل را آب راکد معنی کرده‌اند اما با توجه به نوع مرداب، معنی اول به هسل نزدیک‌تر است. مردم بومی منطقه به این مرداب به علت نورانی بودنش مشعل یا مشل هم می‌گویند.

جاذبه‌های مرداب هسل
اطراف مسیر دسترسی به این مقصد ایرانگردی را درختان سبز و تنومندی پوشانده‌اند که فضای مرداب را وهم‌آلود و زیبا کرده‌اند. درختان این مکان گردشگری در فصل بهار و پاییز، رنگ‌های مختلف و بی‌نظیری به خود می‌گیرند.

علاوه بر زیبایی‌های طبیعی منطقه، آب مرداب در هر فصل به رنگی در می‌آید که هر فصل شما را شگفت‌زده می‌کند. روی آب مرداب جلبک‌هایی به ضخامت نیم سانتی‌متر وجود دارند که با شروع هر فصل رنگ آب مرداب به علت وجود این جلبک‌ها تغییر می‌کند.

مرداب در فصل بهار و تابستان به رنگ سبز، در فصل پاییز به رنگ قرمز و نارنجی و در زمستان به رنگ صورتی در می‌آید.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

قدیمی‌ترین دریاچه جهان ، دریاچه بایکال است که در جنوب سیبری در روسیه واقع شده‌ است و در طول قرن‌های متمادی زیباترین تصورات مردم جهان و البته اهالی سیبری در آن به تصویر کشیده شده‌است.

 قدمت این دریاچه به ۲۵ تا ۳۰ میلیون سال پیش بازمی‌گردد و به همین دلیل عنوان قدیمی‌ترین دریاچه جهان را به خودش اختصاص داده‌ است. با مجله دلتا همراه باشید.

معرفی دریاچه
در این دریاچه بیش از ۳۵۰۰ گونه گیاهی و جانوری زندگی می‌کنند و از این نظر نیز ارزش بسیار زیادی دارد. این دریاچه در سراسر سال زیبایی‌های خاص خودش را دارد، ولی در نیمه‌ دوم سال و بخصوص در طول زمستان به یک شگفتی تمام‌عیار تبدیل می‌شود.

در این فصل یک لایه ضخیم از یخ روی آب دریاچه بایکال شکل می‌گیرد و قدیمی‌ترین دریاچه جهان را به یک زمین بازی یخی جذاب تبدیل می‌کند.

شهرت دریاچه
دریاچه بایکال به خاطر کریستالی‌ بودن آب‌هایش در حین یخ‌ زدن شهرت یافته‌ است. چراکه یخ تشکیل‌ شده روی آن به قدری شفاف است که باعث حیرت همگان می‌شود.

شاید باورش برایتان سخت باشد، اما یخ تشکیل‌ شده بر روی آب دریاچه بایکال به قدری زلال و شفاف است که به راحتی ترک‌خوردگی‌های عمیق و حتی حباب‌های گاز متان موجود در لایه یخی آن با ضخامت نیم متر تا یک و نیم متری آن دیده می شود.

به همین خاطر است که گردشگران زیادی از سراسر جهان در نیمه دوم سال و یا در طول زمستان از دریاچه بایکال بازدید می‌کنند تا این شگفتی را از نزدیک ببینند و جذاب‌ترین روزهای زمستانی خود را در سیبری تجربه کنند.

یخ‌های دریاچه
این دریاچه از اواسط ماه ژانویه تا اواسط ماه آپریل به حدی یخ می‌بندد که به راحتی وسایل نقلیه می‌توانند از روی یخ‌های آن عبور کنند و بازدیدی فراموش‌نشدنی را برای سرنشینانشان رقم بزنند.

هر قسمت از دریاچه بایکال در فصل زمستان زیبایی‌های خاص خودش را دارد و در میان جزایر دریاچه با غارهای یخی زیبایشان و برآمدگی های یخی روی دریاچه، جاذبه های گردشگری زیادی وجود دارد که هرکدامشان از دیگری جذاب‌تر هستند و در هر دقیقه باعث حیرت بیشتر گردشگران می‌شوند.

از طرفی دریاچه بایکال برای عکاسان نیز جذابیت بسیار زیادی دارد و برایشان یک بهشت زمینی محسوب می‌شود. این دریاچه هلالی شکل بزرگ، گذشته از اینکه قدیمی‌ترین دریاچه جهان است، عمیق‌ترین دریاچه جهان نیز محسوب می‌شود و مکانی عالی برای عکاسی طبیعت و منظره است.

فرم‌های یخی غیرعادی که روی آن شکل می‌گیرد و همین‌طور توده‌های برفی زیبا، شکاف‌های یخی و قندیل‌های بسیار بزرگ و شگفت‌انگیز آن، تنها گوشه‌ای از جذابیت های جواهر سیبری یعنی دریاچه بایکال در طول فصل زمستان است.

به هر حال اگر شما هم در زمره گردشگران ماجراجو قرار دارید و دوست دارید که تجربه‌های متفاوتی در طول عمرتان داشته باشید، باید حتما بازدید از دریاچه بایکال در فصل زمستان را در برنامه سفرهای آتی‌تان قرار دهید و بازدید از قدیمی‌ترین دریاچه جهان را از دست ندهید.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

گنبدهای نمکی بستک یکی از شاهکارهای دست طبیعت است که باید آن‌ها را از نزدیک دید تا به وجود چنین پدیده‌ای ایمان آورد.

گنبدهای نمکی در بستک، طی سالیان درازی به طول میلیون‌ها سال تشکیل شده است و طبیعت انگار با دستانش دانه دانه نمک‌ها را جمع کرده و آن‌ها را به هم فشرده تا توانسته ترکیبی خارق‌العاده را که اکنون پیش چشمان ما قد علم کرده را بسازد. در حال حاضر، گنبدهای نمکی بستک یکی از منابع اصلی در کشور به حساب می‌آید و علاوه بر این که این گنبدها به جذب گردشگر در هرمزگان کمک شایانی کرده است، قدرت اقتصادی بی‌نظیری نیز به جنوب کشور داده است. با مجله دلتا همراه باشید تا با عجایب نمکی استان هرمزگان بیشتر آشنا شوید.

سیری در گنبدهای نمکی بستک
از نکات اعجاب‌انگیز این تپه‌های فوق‌العاده، ترکیب آلیاژهای فلزی با نمک‌های انباشته شده آن‌ها است که تا حدی انسان را به هوس می‌اندازد.

دلیل به هوس انداختن این گنبدهای نمکی این است که با ترکیبات انجام شده، شکل ظاهری آن‌ها به شکل بستنی شده است و رنگ‌های بسیاری در بدنه آن به چشم می‌خورد. طیف گسترده‌ای از رنگ‌های نارنجی و قرمز در کنار رنگ‌های دیگری مانند سبز و زرد و حتی بنفش، جلوه‌ای خاص به این گنبدها داده است.

جاذبه های گردشگری شهر بستک
اول از همه باید گفت که بستک شهری است با پیشینه تاریخی بسیار طولانی که در تمام دوران و سلسله‌های مهم حضور پررنگی داشته است. بنابراین تعریف و شناخت نسبت به بستک بیش از تمرکز بر گنبدهای نمکی آن، متوجه جاذبه‌های دیدنی دیگر این روستا است.

حمام خان بنایی بیش از یک حمام
حمام خان یکی از زیباترین بناهایی است که در بستک می‌توانید آن را در برنامه خود قرار دهید. از شگفتی‌های حمام خان می توان به سیستم آب‌رسانی و انتقال آب آن اشاره کرد.

انتقال آب در این حمام نه به صورت الکتریکی و نه به کمک لوله‌کشی‌های امروزی انجام می‌شود. انتقال آب با کمک شاه‌راه‌های ایجاد شده در اطراف حمام و کمک گرفتن از فراز و نشیب‌های آن صورت می‌گیرد و آب به دیوارهای داخلی این حمام هدایت می‌شوند. حمام خان شبیه به حمام گنجعلی خان در کرمان است.

گودال‌های آب‌گرم بستک
جدا از گنبدهای نمکی در بستک و حمام خان به عنوان جاذبه‌های گردشگری این روستا، می‌توان به گودال‌های آب‌گرم بستک نیز اشاره کرد. این گودال‌ها یکی از اماکن مورد استفاده گردشگرانی است که به این روستا می‌آیند.

۳۰ کیلومتر که از شهر و روستای بستک فاصله بگیریم می‌توانیم چشمه‌هایی را ببینیم که در اطراف آن‌ها اتاقک‌هایی تعبیه شده است تا مسافران از آن‌ها به عنوان رختکن استفاده کنند.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

اینجا شهری است که تعداد عقاب‌های آن در آسمان و زمین از تعداد سایر پرنده‌ها بیشتر است.

عقاب کله سفید، عقاب بومی و ملی آمریکاست. در آمریکا بیشترین تعداد عقاب کله سفید را داریم ولی در آمریکا هم شاید باشند کسانی که هنوز یک عقاب کله سفید را از نزدیک ندیده‌اند ولی در شهر آنالاسکا آمریکا مردم بیشتر از هر چیز عقاب می‌بینند. با مجله دلتا همراه باشید تا با شهر عقاب ها آشنا شوید.

آنالاسکا کجاست؟
آنالاسکا یکی از شهرهای شمالی آمریکاست که حدود ۴۷۰۰ نفر جمعیت دارد. در آنالاسکا حدود ۶۰۰ عقاب با مردم عادی زندگی می‌کنند.

زندگی با این نوع عقاب از نزدیک خطرات و مشکلاتی هم برای محلی های آنالاسکا به همراه دارد. به طور مثال هر لحظه ممکن است شما مورد حمله یکی از این نوع عقاب‌ها قرار بگیرید.

مردم محلی این را خوب می‌دانند که نباید به محل زندگی یا آشیانه این عزیزان نزدیک شوند. چون آن‌ها از این کار نفرت دارند و با متجاوز به لانه خود بدترین برخورد را خواهند کرد.

خانه عقاب‌ها کجاست؟
نکته جالب اینجا است که عقاب های کله سفید آمریکایی معمولا لانه‌های خود را در بلندترین قسمت درختان می‌سازند. اما مشکل اینجاست که در آنالاسکا درختان بسیار کمی وجود دارند. بنابراین، عقاب‌ها مجبورند لانه‌هایشان را بر روی صخره‌های مجاور شهر یا حتی سازه‌های ساخت دست بشر بسازند که این امر باعث نزدیکی این حیوانات به انسان های پر سر و صدا می‌شود.

اگر شما به این شهر سفری داشتید حتما به تابلوهای راهنما توجه کنید. زیرا شاید ندانسته به لانه یک عقاب نزدیک شدید و در این صورت شما تبدیل به یکی از ده مورد حمله عقاب به انسان در یک روز عادی در این شهر می‌شوید.

درباره عقاب ها
عقاب پرنده‌ای با وقار می‌باشد که بسیار با لاشخور فرق دارد. عقاب هر چیزی نمی‌خورد ولی لاشخور به مردار حیوانات و انسانها رحم نمی‌کند.

با این تفاسیر باید بدانید که چون در این شهر محل دفن زباله‌ها به این عقاب‌ها نزدیک است، این‌ها تبدیل به عقاب‌های لاشخور شده‌اند.

همه ساله خیلی از گردشگران جهان برای دیدن این نوع عقاب ها از نزدیک به آنالاسکا سفر می‌کنند.

شاید جالب باشد که بالای تیر چراغ برق به جای کبوترهای مظلوم و همیشگی و یا کلاغ، شما عقاب کله سفید آمریکایی ببینید.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

خانه و باغ اتحادیه که پس از ساخت سریال دایی جان ناپلئون با نام خانه‌ دایی جان ناپلئون نیز شناخته می‌شود؛ عمارتی است که متعلق به دوران قاجار بوده و در مرکز تهران واقع شده است.

معماری خانه اتحادیه یا خانه دایی جان ناپلئون به دوره قاجار برمی‌گردد و یک بنای تاریخی بی‌نظیر و فوق‌العاده زیبا از میان جاذبه های توریستی تهران به حساب می‌آید. با مجله دلتا همراه باشید تا با این بنای زیبا آشنا شویم.

خانه دایی جان ناپلئون کجاست؟
خانه دایی جان ناپلئون یا به عبارتی خانه اتحادیه، در خیابان فردوسی تهران و لاله زار تهران قدیم واقع شده و محل بسیاری از نشست‌های سیاسی و پذیرای مهمانان خارجی در دوران قاجاریه بوده است.

این مکان تاریخی ارزش زیادی دارد و در سال ۱۳۸۴ به عنوان یک اثر ملی به ثبت رسید اما چندی بعد از فهرست آثار ملی ایران به دستور دیوان عدالت اداری خارج شد. در نتیجه امکان تخریب این مکان تاریخی وجود خواهد داشت.

خانه اتحادیه، تنها بازمانده خیابان لاله زار
به جرات می‌توان گفت که خانه اتحادیه، تنها بازمانده خیابان لاله زار تهران قدیم است که باید حفظ شود. خانه دایی جان ناپلئون در سال ۱۳۹۴ توسط شهرداری تهران خریداری شد و در همان سال مرمت‌هایی روی این مکان تاریخی صورت گرفت. مرمت این مکان تاریخی در نهایت در پاییز سال ۹۹ به پایان رسید و اکنون درب خانه‌ اتحادیه به روی بازدیدکنندگان باز است و می‌توانید در این مکان تاریخی به عنوان تنها بازمانده‌ خیابان لاله‌زار گشت و گذار کنید.

تاریخچه خانه اتحادیه
باید بگوییم که خانه اتحادیه متعلق به امین‌السلطان، از صدراعظم‌های دوره‌ حکومت شاهان قاجار از جمله ناصرالدین شاه، محمدعلی شاه و مظفرالدین شاه بود. پس از مرگ امین‌السلطان، این خانه و باغ اتحادیه توسط فرزندان و نوادگانش تفکیک و فروخته شد.

در نهایت رحیم اتحادیه این زمین و خانه را از نوادگان امین‌السلطان خریداری کرد و آن را به ۳۰ قسمت میان فرزندانش تقسیم نمود. از همین رو می‌توان گفت که سینما جهان، سینما شهرزاد و بسیاری از مراکز اطراف این خانه، بخش‌هایی از زمین خانه و باغ اتحادیه بوده‌اند.

در نتیجه این مکان تاریخی با نام خانه اتحادیه نیز شناخته می‌شود. این مکان محل ضبط فیلم دایی جان ناپلئون در دهه ۵۰ نیز بوده است و همین موضوع باعث شهرت و محبوبیت بیشتر این مکان برای مردم شد.

کاربری خانه اتحادیه
اکنون که این مکان تاریخی دوره قاجار توسط شهرداری تهران خریداری و مرمت شده و امکان بازدید عمومی از این مکان وجود دارد، می‌توان گفت که احتمالا کاربری این خانه، کاربری فرهنگی و هنری باشد.

به قولی می‌توان گفت چنین کاربری فرهنگی و هنری می‌تواند به حفظ این بنای تاریخی کمک کند و توجه بیشتری به آن خواهد شد.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.