وبلاگ من

مطالب درج شده در صفحه توضیحات شناسنامه، از نظر حقوقی اثرات و کارکردهای خاصی دارد و بخش مهمی از شناسنامه بشمار می‌­آید.

شناسنامه مهم‌­ترین سند هویتی هر فرد محسوب می‌شود که توسط سازمان ثبت احوال کشور صادر می‌شود. شناسنامه کاربردهای متفاوتی دارد. بطور مثال برای احراز هویت اشخاص حقیقی در امور اداری و شرکت در انتخابات یا برای ثبت ازدواج و طلاق از شناسنامه استفاده می‌شود. هرکدام از صفحات شناسنامه اطلاعاتی قانون‌مند دارند که با هدف یکسان­ سازی و تسهیل بسیاری از امور طراحی شده‌­اند. از مهم‌ترین صفحات شناسنامه، صفحه توضیحات آن است که در آن اطلاعات بخصوصی در مورد هویت فرد ثبت می‌شود و تحت هیچ شرایطی قابل تغییر نیست. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی حذف توضیحات شناسنامه می‌پردازیم.
کاربرد صفحه توضیحات
صفحه توضیحات شناسنامه در انتهای آن قرار دارد که شامل اطلاعات مختلفی است. این اطلاعات در زمان صدور شناسنامه یا موقع دریافت شناسنامه جدید یا شناسنامه المثنی در آن درج می‌شود.

موضوعات صفحه توضیحات
از جمله موضوعاتی که در زمان صدور یا تعویض شناسنامه، در صفحه توضیحات آن نوشته می‌شود؛ می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

در صورت حذف پسوند و پیشوند نام و نام خانوادگی، نام قبلی در این برگه ثبت می‌شود.
در زمان تغییر نام و سن و سایر موارد بر اساس احکام قانونی، سابقه آن در این برگه ثبت می‌شود.
در صورت صدور شناسنامه جدید یا المثنی و سابقه شناسنامه قبلی، در صفحه توضیحات ثبت می‌شود.
در صورت وجود اشتباهات املایی در زمان صدور شناسنامه قدیمی، مطلب صحیح در توضیحات شناسنامه جدید ثبت می‌شود.
تمامی این موارد در صفحه توضیحات ثبت می‌شوند تا در بررسی‌های قانونی مدنظر قرار داده شوند.

امکان حذف توضیحات شناسنامه وجود دارد؟
در بعضی موارد وجود توضیحات موجب دردسرهایی می‌شوند؛ مثلا در زمان احراز هویت باید از این صفحه هم کپی گرفته شود. اما وجود این صفحات در برخی موارد به نفع شما است. به طور مثال در صورتی که به شما ارثی برسد، امور اثبات هویت برای شما راحت‌تر است.

بعضی از توضیحات که اثرات قانونی ندارند، در زمان تعویض شناسنامه یا دریافت شناسنامه المثنی به صورت خودکار از صفحه توضیحات حذف می‌شوند؛ اما برخی موضوعات به دلایل قانونی، به هیچ وجه قابل حذف نیستند و شما نمی‌توانید تغییری در آن­‌ها بوجود آورید.

برای مطالعه نکات حقوقی بیشتر پاک کردن نام همسر سابق از شناسنامه را مطالعه کنید.

رسیدهای خودپرداز قابل استناد هستند اما از زاویه کیفری و طرح ادعاهایی با مضامین کیفری، مستلزم ارائه مستندات و ادله دیگری نیز هست.

یکی از مواردی که در مبادلات پولی کارت به کارت از طریق خودپردازها می‌توان به آن استناد کرد، رسیدهایی است که بعد از اتمام عملیات نقل و انتقال وجوه، از دستگاه مذکور دریافت می‌شود. در این میان اعتبار قانونی رسیدهای دریافتی از خودپردازها در دعاوی حقوقی از نمونه سوالاتی است که گاهی از سوی عموم مردم مطرح می‌شود. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی رسید خودپرداز در کارت به کارت می‌پردازیم و به این پرسش که آیا رسید خودپرداز در کارت به کارت، مدرک قانونی است؟ پاسخ داده می‌شود.

رسید خودپرداز در کارت به کارت
رسیدهای دریافتی که از دستگاه‌های خودپرداز دریافت می‌شوند اثبات‌کننده واریز وجوه به حساب مندرج در برگه‌های صادر شده است. تفسیر ماده ۲۶۵ قانون مدنی حاکی از این موضوع است که هیچ‌گونه نقل و انتقالات پولی به صورت بلاعوض و مجانی انجام نمی‌پذیرد و در واقع بدهی‌ در پیشینه آن وجود دارد.

در قالب این ماده قانونی، شخص واریزکننده می‌تواند خواستار استرداد مبلغی شود که به حساب اشخاص حقیقی یا حقوقی واریز کرده است. مگر اینکه مدرک و مستنداتی ارائه شود که ثابت کند قرض و بدهی از قبل میان واریزکننده و دریافت‌کننده وجود داشته و مبلغ واریز شده در ازای قرض انجام شده است.

 تعدد طلب از سوی طلبکار
در خصوص ادعای تعدد طلب از سوی طلبکار، در برابر رسید دریافتی، شخص واریزکننده از دستگاه خود‌پرداز نیز می‌توان چنین گفت که ممکن است شخصی در دو یا سه مرحله مبالغی را به شخص واریزکننده پول (مدیون) قرض داده باشد، در چنین شرایطی باید مدرکی ارائه شود که میزان این طلب و یا تعدد دفعات پرداخت را به عنوان قرض ثابت کند.

بر اساس ماده ۲۸۲ قانون مدنی ، تشخیص اینکه مبلغ واریز شده در ارتباط با کدام قرض یا دین بوده، به عهده شخص مدیون است. در واقع این فرد واریزکننده پول است که تعیین می‌کند میزان وجه واریز شده برای تسویه کدام قرض پرداخت شده است.

برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر هک اینستاگرام چه مجازاتی دارد؟ را مطالعه کنید.

مطابق ماده ۱۱۰۷ قانون مدنی تهیه اسباب زندگی جزو نفقه زن محسوب شده و بر عهده شوهر است و زن تکلیفی در تهیه آن ندارد.

امروزه بین خانواده‌های ایرانی، طوری از مقوله جهیزیه صحبت می‌شود که کاملا حاکی از یک برداشت غلط در رابطه با جهیزیه است، بطوری که بین عامه مردم مصطلح است که میزان مهریه با مقدار جهیزیه اهدایی از جانب خانواده دختر باید متناسب باشد. حال آن‌که این طرز فکر جز از عدم آگاهی نشات نمی‌گیرد. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی این سوال می‌پردازیم جهیزیه طبق قانون بر عهده کیست؟

جهیزیه طبق قانون بر عهده کیست؟
فراهم کردن وسایل لازم برای زندگی مشترک، تماما بر عهده شوهر بوده و جهیزیه اهدایی از جانب خانواده دختر صرفا نشانه محبت است و پیشکشی از سوی خانواده زن، از سر علاقه و احترام به فرزند بوده و نیز کمکی به زوج جوان در آستانه شروع زندگی‌شان است و قانونا خانواده دختر، هیچ وظیفه‌ای در این خصوص ندارند.

جهیزیه جزو اموال و دارایی زن است و شوهر نسبت به جهیزیه در حکم امین است و می‌تواند از وسایل منتفع شود و مالکیتی برای شوهر ایجاد نمی‌شود. بنابراین زن هر موقع که بخواهد می‌تواند جهیزیه را مطالبه کند یا مانع استفاده زوج از جهیزیه شود.

زن همچنین می‌تواند از جهیزیه‌اش استفاده نکرده و از شوهر وسایل منزل را تقاضا کند. شوهر همچنین حق ندارد اسباب جهیزیه را بفروشد و در این‌صورت مسئول جبران خسارت و برگرداندن عین یا مثل یا قیمت آن است و این موضوع  تحت عنوان فروش مال غیر مورد رسیدگی قرار می‌گیرد.

البته در عرف، تا زمان بقاء زندگی مشترک، شوهر می‌تواند از جهیزیه استفاده کند. جهیزیه دارایی زن است و در صورت فوت زن، همانند سایر اموال و دارایی‌ها به ارث می‌رسد.

 دعوای استرداد جهیزیه
در دعوی استرداد جهیزیه، ممکن است طرف مقابل دعوا بخواهد اموال را از بین ببرد و یا به آنها خسارت وارد کند، بنابراین زن باید همراه با دادخواست استرداد جهیزیه مطابق ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی، تقاضای صدور قرار تامین نیز بکند.

طبق ماده ۱۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی، چنانچه امکان تضییع و از بین رفتن اموال از طرف شوهر وجود داشته باشد، دادگاه بدون ابلاغ قرار را اجرا می‌کند. در مواردی که امکان جا‌به‌جایی و حیف‌و‌میل اموال از طرف شوهر وجود دارد، حکم ورود به منزلی که جهیزیه در آن قرار دارد نیز صادر می‌شود تا طرف مقابل نتواند از ورود ماموران به منزل جلوگیری کند.

در صورت بروز اختلاف درمورد جهیزیه، دعوای استرداد جهیزیه مطرح می‌شود. در جریان رسیدگی به دعوای استرداد جهیزیه، جلسه‌ای در دادگاه جهت استماع اظهارات طرفین تعیین می‌شود.

معمولا در صورت وجود سیاهه و امضاء و رسید از جانب شوهر، ادعای زن ثابت شده و شوهر ملزم به استرداد اموال می‌شود. در غیر اینصورت، قرار استماع شهادت شهود صادر شده، شهود به دادگاه دعوت می‌شوند و مشاهدات خود را بیان می‌دارند و در نهایت اگر ادعای زن ثابت شود حکم به استرداد جهیزیه صادر می‌شود و در صورت امتناع زوج از استرداد جهیزیه از طریق اجرای احکام دادگستری، نسبت به استرداد جهیزیه اقدام خواهد شد.

پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با شرایط پس گرفتن جهیزیه “دادخواست استرداد جهیزیه و مراحل قانونی آن” را مطالعه کنید.

ضامن شدن جزء مواردی است که مسئولیت زیادی برای فرد ضامن در پی خواهد داشت.

از آنجا که ضامن شدن مسئولیت زیادی برای فرد در پی دارد؛ در بخشی از قانون مدنی ایران به صورت سرفصلی مجزا به این موضوع پرداخته شده است. با توجه به اینکه در بسیاری از موارد افراد ممکن است برای اموری چون دریافت وام از بانک یا استخدام و… نیاز به ضامن داشته باشند، لازم است که اشخاصی که قصد دارند به عنوان ضامن معرفی شوند، نکاتی را مورد توجه قرار دهند تا بعد از امضاء ضمانت نامه دچار اختلاف و مشکلات حقوقی نشوند. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی ضمانت و ضامن شدن می‌پردازیم.

اطلاع از مقدار بدهی
فرد ضامن وام با حسن نیت و اطلاع از شرایط بدهکار تعهدی را قبول می‌کند، اما با توجه به اوضاع پرتلاطم امروزی بهتر است ضامن از مقدار تعهد و شرایط پرداخت دین بطور کامل مطلع باشد و سپس ضمانت را بپذیرد.

کسب اجازه از بدهکار در ضامن شدن
یکی از حقوق ضامن این است که می‌‎تواند دادخواستی علیه بدهکار بدهد و پولی را که به طلبکار و یا به بانک می‌دهد بعدها از بدهکار و یا کسی که از او ضمانت شده پس بگیرد. اما اگر بدهکار از ضمانت ضامن به نفع وی اطلاع نداشته باشد، این امر میسر نیست.

 از آنجا که قرارداد ضمانت بین دو نفر یعنی ضامن و فردی که از او ضمانت کرده، انجام می‌شود و به اراده و اجازه بدهکار برای انعقاد قرارداد نیاز ندارد، در صورتی که بدهکار از ضمانت اطلاع نداشته باشد، ضامن نمی‎‌تواند علیه او دادخواست بدهد.

 آیا اراده بدهکار شرط است؟
بسیار دیده شده که افراد به سبب دوستی، ضمانتی را از روی خیرخواهی قبول می‎‌کنند. در این مورد، ضامن نمی‎‌تواند ادعا کند که چون از روی لطف این کار را انجام داده است، پس مسئولیت ندارد. زیرا در صورتی که بدهکار بدهی را پرداخت نکند، در واقع ضامن باید بدهی او را بپردازد؛ چون با اطلاع و آگاهی به این موضوع ضامن شده و تعهد داده است که اگر بدهکار، بدهی را ندهد، آن را پرداخت خواهد کرد.

 اشخاصی که ضامن دیگران می‎‌شوند و نیت خیر دارند باید آگاه باشند که در ضمانتشان حتما باید اجازه بدهکار را بگیرند.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر انواع ضمانت‌های بانکی را مطالعه کنید.

قانون مدنی، زن را موظف به اطاعت از شوهر چه در امور جاری زندگی و چه در مسائل زناشویی نموده و در مقابل این تمکین، وی را مستحق دریافت نفقه دانسته است.

هنگامی که زن و مرد با هم عقد ازدواج می‌بندند، بر اساس شرع و قانون بایستی تکالیفی را در برابر یکدیگر انجام دهند. به عنوان مثال زن از حق نفقه برخوردار است و در عین حال بایستی تمکین نماید. تمکین، به معنای پذیرش شوهر در امور کلی زندگی خانوادگی و روابط زناشویی است. گاهی ممکن است که به دلیل اختلافات میان زن و مرد، زن حاضر به تمکین در برابر شوهر خود نشود. به دنبال این موضوع، این سوال مطرح می شود که مجازات عدم تمکین چیست؟ در مجله دلتا به آثار حقوقی عدم تمکین خواهیم پرداخت.

تمکین از نظر لغوی به معنای اطاعت کردن است. و طبق قانون به دو دسته تقسیم می‌شود که عبارتند از :

تمکین عام
 خوش رفتاری یا حسن معاشرت زن با شوهر و پذیرفتن خواسته‌‌های مشروع همسر است. البته شایان ذکر است که مرد نیز موظف به رعایت تمکین است و بایستی نسبت به خواسته‌‌های مشروع همسر پاسخ مثبت بدهد.
بنابراین اگر مردی از همسر خود توقعات نامشروع یا نامتعارفی داشته باشد، زن مکلف به اطاعت از او نیست. به عنوان مثال اگر مردی بر خلاف عرف از خروج همسر خود از منزل و بازدید خویشان و دوستان جلوگیری کند، زن مکلف به رعایت آن نیست.

تمکین خاص
رابطه‌ خاص زوجیت و روابط جنسی زناشویی است. در مقابل تمکین، مساله عدم تمکین یا نشوز مطرح می‌‎شود که به معنی نافرمانی یکی از زوج ها نسبت به دیگری است.
بنابراین نشوز نمی‌تواند صرفا مختص زن باشد. نافرمانی شوهر و عدم ایفای مقتضیات و ملزومات زندگی مشترک نشوز نام دارد. ولی در عرف و حقوق امروز، واژه‌ نشوز را بیشتر در مورد زن به کار برده‌‌اند. بطور مثال مردی که نفقه‌ همسر را نمی‌پردازد یا با همسر خود حسن معاشرت ندارد ناشز است.
شرایط اجازه عدم تمکین زن
در صورت قرار داشتن زن در عادت ماهیانه و بیمار بودن وی بطوری که پزشک رابطه جنسی را منع کرده باشد.
مطابق  ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی اگر حق تعیین منزل به زن داده شده باشد، زن می تواند از زندگی کردن در منزل مرد خودداری و مرد باید در منزل مورد تایید زن، زندگی کند.
چنانچه مرد منزل مستقل و مناسبی در شأن زن تهیه نکرده باشد، زن می‌تواند از رفتن به منزل شوهر خودداری کند.
اگر زندگی در منزل با شوهر موجب ترس از ضرر و زیان بدنی، مالی و یا شرافتی برای زن باشد، وی می‌تواند منزل را ترک و تا زمانی که همسر او صلاحیت لازم را پیدا نکرده، از بازگشت به منزل خودداری کند و در این شرایط نیز به زن نفقه تعلق می‌گیرد.
چنانچه بعد از جاری شدن صیغه عقد، مرد به بیماری مقاربتی مبتلا شده بطوری که رابطه جنسی موجب سرایت بیماری به زن شود، زن می‌تواند از این رابطه خودداری کرده، در حالی که حق پرداخت نفقه وی محفوظ خواهد بود.
مجازات عدم تمکین زن
در قانون برای عدم تمکین از سوی زن مجازات در نظر گرفته نشده است. در واقع در صورت عدم تمکین، دادگاه اقدام به صدور رای الزام به تمکین می‌کند که طبق آن زن موظف است از همسر خود تمکین کند و در صورتی که زن تغییر رویه ندهد، آثار حقوقی و حکم عدم تمکین برای وی به همراه خواهد داشت.

پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی با دانستنی‌های حقوقی بیشتر حقوق زن در طلاق توافقی به چه صورت است؟  را مطالعه کنید.