وبلاگ من

برای کسی که به پایان خط رسیده، پریدن از پل یک انتخاب منطقی برای پایان دادن به تمامی مشکلات است. ظاهرا پل خودکشی پاسادنا، مکانی ایده‌آل و منطقی برای این دسته است.

پل‌هایی وجود دارند که ظاهرا در مسیرهای ارتباطی دنیای زنده‌ها، جهان ما را به جهان ارواح پیوند داده‌اند. مقصد ترسناک امروز ما باز هم یک پل ساخته دست بشر به نام پل خیابان کلرادو است که به دلیل وقوع حوادثی چند، با عنوانی ناخوشایند یعنی پل خودکشی به شهرت رسیده است. با مجله دلتا همراه باشید.
 
داستان ساخت پل
داستان امروز ما پیرامون پلی زیبا در امتداد خیابان کلرادو است. این پل با نام پل خیابان کلرادو شناخته شده است. تاریخ احداث این پل در پاسادنا به سال ۱۹۱۲ باز می‌گردد. به نظر می‌رسد سازندگان آن هرگز تصور نمی‌کردند که روزی این دست ساخته زیبا و با شکوه‌شان، با لقبی خاص و نه چندان خوشایند شناخته شود. این پل دست کم از سال ۱۹۳۲ تاکنون اسم مستعار پل خودکشی را یدک می‌کشد. این پل  روی بستر رودخانه ساخته شده و همین امر باعث شده شاهد شکل گیری یک صحنه تماشایی در حال رانندگی روی پل باشیم.

به لطف این چشم‌ انداز سحرانگیز و البته قرارگیری چراغ‌هایی در فواصل منظم، این پل از حال و هوای رمانتیک و عاشقانه برخوردار است، به ویژه وقتی بیننده از فاصله‌ای دور به آن نگاه می‌کند، اسیر جادوی دلفریب و کلاسیک آن می‌شود. اما این ساختار خاص و منحصر به ‌فرد دست کم تاکنون صحنه‌ خودکشی بیش از صد انسان بوده که از بالای آن به پایین پریده و به زندگی‌شان خاتمه دادند.

داستان خودکشی ها
اولین خودکشی در سال ۱۹۱۹ به وقوع پیوست، بعدها و در هنگام بحران و رکود اقتصادی بزرگی که گریبان‌ گیر مردم آمریکا شده بود، نزدیک به ۵۰ خودکشی دیگر در کارنامه این پل به ثبت رسید. هر چند در گزارشات دیگر آمارهای متفاوتی ارائه شده است و حتی تخمین زده می‌شود که در همین فاصله ۹۵ نفر روی همین پل به زندگی خود خاتمه دادند.

این پل در سال ۱۹۹۳ مرمت شد و به دنبال آن شاهد اضافه شدن یک حصار و نرده مخصوص برای جلوگیری از خودکشی روی پل بودیم. این امر اگرچه شمار قربانیانی را که قصد خودکشی در این منطقه را داشتند تا حدودی کاهش داد، اما نتوانست به صورت کامل این مسئله را متوقف کند و همین مسئله باعث شده که هنوز هم بسیاری این پل را با نام مستعار خود شناسایی کنند.

ارواح این پل
در افسانه‌های محلی گفته شده در زمان احداث پل یک کارگر مشغول کار روی لبه پل بوده که ناخواسته از آن بالا به پایین پرتاب شده و روی آسفالت خیس و مرطوب جان می‌دهد. در غفلت دیگران بتن آرام آرام خشک شده و جسد او را برای همیشه در میان خود مدفون می‌کند و او اکنون، یکی از ارواحی است که این پل را به تسخیر خود درآورده‌اند.

در بعضی از داستان‌ها بیان شده دلیل اصلی که این پل جان‌های زیادی را مطالبه می‌کند مرگ همین کارگر است و این اوست که افراد درمانده را صدا زده و آنها را وادار می‌کند برای خلاصی از مشکلات‌شان با پریدن از پل خودکشی کنند.

البته خودکشی به تنهایی عامل شهرت این پل نبوده است. به هر حال وقتی افرادی افسرده و رنج دیده که به آخر خط رسیده‌اند، با پریدن از این پل به رنج‌های عمیق زندگی خود پایان می‌دهند، ارواح و اشباح هم آرام آرام از گوشه و کنار سر برآورده و باعث شکل گیری انواع داستان‌های ترسناک می‌شوند.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

گاهی در طبیعت چشم اندازهایی را می بینیم که فقط تغییر کمی در نور، ظاهر آن‌ها را تغییر می‌دهد. آسمانی که در روز همه آن را آبی می بینیم در هنگام غروب ناگهان قرمز می شود و شن و ماسه هایی که تا همین چند لحظه قبل رنگ نارنجی‌شان چشم‌ها را می‌گرفت ناگهان بنفش می شوند.

فارافرا نام یک بیابان در کشور مصر است که یکی از عجایب موجود در جهان هستی می‌باشد. در بیابان فارافرا یا پارک بیابانی سفید، صخره‌هایی که به شکل‌های گوناگون چیده شده‌اند وجود دارد. به هر کدام از این صخره‌ها نامی داده شده است که بتواند بیانگر حالت آن باشد. برای مثال، صخره‌های یکپارچه، صخره‌های قارچی شکل، صخره‌های بستنی، صخره‌های چادری و صخره‌های صاف. با مجله دلتا همراه باشید تا با این بیابان آشنا شوید.

موقع غروب خورشید، رنگ این بیابان تغییر می‌کند و در زیر اشعه‌های خورشید، به رنگ طلایی خوش رنگی در می‌آید ودر روز‌های ابری هم بیابان فارافرا در مصر به رنگ تیره‌ مایل به مشکی در می‌آید، پدیده‌ عجیبی که در کمتر جایی در جهان دیده می‌شود.

سرگذشت بیابان فارافرا
در زمان‌های دور، تمام بیابان فارافرا در بستر دریا بود و لایه‌های رسوبی صخره‌ها به وسیله‌ جانداران دریایی بعد از خشک شدن دریا تشکیل شده است. بعد‌ها این بیابان به جایگاهی برای پرسه‌ گله‌های حیواناتی مثل فیل، زرافه و حیوانات دیگر تبدیل شد.
این بیابان بستر گیاهان و درختان سبز بود. منطقه‌ای که در آن دریاچه‌های زیادی به چشم می‌خورد و در دریاچه هایش ماهی‌های زیادی وجود داشت. بنابراین، اینجا شکارگاه بسیار خوبی برای انسان‌های ماقبل تاریخ بود.

با وجود این که دوران بسیار طولانی‌ از خشک شدن دریای این منطقه می‌گذرد، اما هنوز هم در بخش‌هایی از آن صخره‌هایی دیده می‌شود که به شکل امواج دریا می‌باشند. بیابان فارافرا در مصر یکی از عجایب طبیعی این کشور است که امروزه از مناطق محافظت شده محسوب می‌شود و به نام پارک بیابانی سفید شناخته می‌شود.

سفر به مصر
اگر به مصر سفر کردید تا بیابان فارافرا را مشاهده کنید، مثل تعداد زیادی از گردشگران هوشمند دیگر می‌توانید کمپینگ شب و غروب را انتخاب کنید تا بتوانید هم از طلوع آفتاب و هم از غروب آن لذت ببرید و هردو را مشاهده کنید و ببینید که رنگ این بیابان چطور تغییر می‌کند.

معمولا در تور‌هایی که در کشور مصر برای بازدید از بیابان فارافرا انجام می‌شود، بعد از سافاری هیجان انگیز در دل صحرا، از صخره‌های گوناگون و متنوع آن بازدید می‌شود، چون این صخره‌ها بخش مهمی از جذابیت بیابان فارافرا در مصر را تشکیل می‌دهند.

رنگ سفید گچی  فارافرا در ترکیب با اشکال عجیب و غریب و ناشناخته‌ای که در آن دیده می‌شود، تخته سنگ‌های سفید بزرگی که سراسر سطح این منطقه را پوشانده‌اند و در نور خورشید و در گرمای ظهر رنگ سفیدتری به خود می‌گیرند، یک جای عجیب و فوق‌العاده ساخته است.

جدای از بیابان قدیمی، بخش دیگری در این صحرا وجود دارد که به بیابان اخیر مشهور هست. این قسمت از بیابان که فقط به وسیله‌ شتر قابل دسترس است دارای رنگی سفیدتر از قسمت‌های دیگر بیابان است. تخته سنگ‌های این قسمت هم بزرگ‌تر و بلندتر هستند و شکل و شمایل عجیب‌تری هم دارند و به همین علت توصیه می‌کنیم در صورت سفر، این قسمت را حتما مشاهده نمایید.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

گاهی طبیعت پا را فراتر می گذارد و گونه ها و انواعی را خلق می کند که شگفتی را به بالاترین حد خود می رساند. لازم نیست راه دوری برای دیدن این پدیده‌های شگفت انگیز برویم. کافی است سری به جنوب ایران بزنیم و کوه‌های مینیاتوری را ببینیم.

طبیعت ایران زمین به خودی خود زیبا و شگفت‌انگیز است و در هر گوشه این سرزمین که پا بگذارید نشانه‌هایی از هنر دست طبیعت را می‌بینید. همین بندر چابهار خودمان با کوه‌‌ های مینیاتوری که دارد این واقعیت را به ما اثبات کرده است. امروز در مجله دلتا به بررسی کوه‌ های مینیاتوری یا کوه‌‌های مریخی چابهار در استان سیستان و بلوچستان می‌پردازیم و از شگفتی آن‌ها حرف خواهیم زد.

ظهور پدیده خارق العاده طبیعت
گردشگران همواره در پی یافتن مکان‌ها و جاذبه‌های خارق‌العاده طبیعی در میان جاذبه‌های گردشگری جهان هستند. این زیباییها در جای جای جهان وجود دارد اما گاهی دیده نمی‌شوند. زیبایی‌های چابهار هم تا مدتها ناشناخته باقی مانده بود تا زمانی که بالاخره نمونه‌هایی از این زیبایی‌ها در عکس‌های چابهار پدیدار شد.

کوه‌ های مینیاتوری یا کوه های مریخی همان جاذبه‌ای است که عده‌ای از عاشقان طبیعت را به طرف چابهار در استان هرمزگان سرازیر می‌کند تا این پدیده خارق‌العاده طبیعی را از نزدیک ببینند.

بهار، پاییز و زمستان بهترین زمان برای سغر به این منطقه است. از آنجایی که این ناحیه از نظر آلودگی نوری در وضعیت بسیار خوبی به سر می‌برد یکی از بهترین تفریحاتی که علاقه‌مندان زیادی هم دارد تماشای ستاره‌های شب و نجوم است.

کمی جستجو تا رسیدن به کوه‌های مینیاتوری چابهار
به چابهار که سفر کردید در سمت شرق به جاده‌ منتهی به بندر گواتِر بعد از طی حدود ۵۰ کیلومتر در سمت چپ جاده می‌توانید این کوه‌ها را ببینید. این جاده یکی از منحصر به فردترین جاده‌های ایران است. علاوه‌ بر کوه‌های مریخی، دریاچه‌ لیپار و دریای عمان را هم می‌توانید تماشا کنید.

کوه‌ های مینیاتوری مانند دسرهای خوشمزه‌ای هستند که از چندین رنگ تشکیل شده‌اند و ساعت‌ها می توان به بررسی اطراف آن‌ها پرداخت.

وقتی پای این کوه‌ها می‌ایستید، مسحور زیبایی آن‌ها می‌شوید و احساس می‌کنید در مقابل یکی از ماکت‌های فیلم ارباب حلقه‌ها ایستاده‌اید. اما از آن جایی که ما انسان هستیم و در کشف زیبایی‌ها سیری ناپذیر هستیم پس سعی می‌کنیم از این کوه‌های مینیاتوری بالا رفته و آن طرف آن‌ها را هم با دیدی که داریم کشف کنیم.

ساحل طلایی رنگ خلیج عمان نیز در این تصویر جایگاه ویژه خود را دارد. خلیج عمان در برخورد با این کوه‌های مملو از املاح معدنی، رنگی را از خود ایجاد می‌کند که در نوع خود منحصر به فرد است. در برخورد با این تصویر ایمان می‌آورید که طبیعت قلمی قدرتمند دارد و به وجود آمدن کوه‌های مریخی تنها یک اتفاق ساده طبیعی نیست.

خیلی از بومیان این منطقه شکل کوه‌های مریخی را به پریان دریایی این منطقه نسبت می‌دهند و این باور بی‌شک جزو افسانه‌های این منطقه است اما بی‌شک از زیباترین استعاره‌هایی است که به این کوه‌ها نسبت داده می‌شود.

با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

هر سال در زمانی مشخص، میزان عمق این دریاچه هفت برابر شده و پس از مدتی خود به خود تقریبا ناپدید می شود و در هنگام افزایش دما پارکی که اطرافش وجود دارد را به زیر آب فرو می برد.

پدیده‌های عجیب و غریب طبیعی زیادی در گوشه گوشه این دنیا اتفاق می‌افتد. یکی از این پدیده‌ها در کشور اتریش است. یکی از زیباترین مسیرهای پیاده‌روی در این کشور دریاچه‌ای با عمق ۱۰ متر است. البته این اتفاق فقط در نیمی از سال می‌افتد و در نیم دیگر اوضاع به حالت عادی در می‌آید. اسم این دریاچه، دریاچه گرین در اتریش است. با مجله دلتا همراه باشید تا ببینیم این دریاچه جادویی دقیقا کجاست و چه اتفاقی در آن می‌افتد.

دریاچه گرین در اتریش
این دریاچه در یکی از مناطق کوهستانی و جنگلی اتریش به نام Styria و در دامنه کوه‌ها واقع شده است و یکی از غیر عادی ترین پدیده‌های طبیعی جهان محسوب می‌شود. در طول زمستان و ماه‌های سرد سال این دریاچه کاملا خشک می‌شود و به یک پارک معمولی تبدیل می‌شود و مردم این منطقه برای جدایی از شلوغی‌ها و هرج و مرج‌های شهر و تمدد اعصاب به آن پناه می‌برند.

اما همین که دمای هوا کمی بیشتر می‌شود، برف‌هایی که روی کوه‌ها وجود دارد، کم کم آب می‌شوند و آب آن‌ها به پایین کوه می‌رود و دریاچه شفاف و زیبای گرین را تشکیل می‌دهد.

در فصل تابستان عمق دریاچه گرین در اتریش از ۱ تا ۲ متر شروع می‌شود و در جاهایی به ۱۰ متر هم می‌رسد و در ماه ژوئن به بیشترین سطح خود می‌رسد و به محلی برای غواصی و شنا‌کردن تبدیل می‌شود.

برای خیلی از افراد هم جالب است بدانند که پارکی که زیر آب می‌رود دقیقا چه شکلی است و به همین دلیل گردشگری این منطقه به اوج خود می رسد.

چه کارهایی در دریاچه گرین در اتریش می توانیم انجام دهیم؟
غواصی یکی از تفریحات جذاب دریاچه گرین است. علاوه بر غواصی گردشگران و ماجراجویان علاقه زیادی به ماهی‌گیری و شنا کردن و نشستن روی صندلی در زیر آب، دیدن درخت‌ها، پل‌ها و هر آنچه که متعلق به خشکی است و به زیر آب رفته، دارند.
پیشنهاد می‌کنیم نگاهی به تصاویر دریاچه گرین در اتریش بیندازید، شاید دریاچه گرین تنها دلیل سفر گردشگران به اتریش نباشد اما مطمئنا یکی از دلایل اصلی است.

تجربه یک غواص
یکی از غواص‌هایی که در این دریاچه ماجراجویی کرده از تجربه خودش می‌گوید: وقتی که زیر آب غواصی می‌کردم انگار که در یک دنیای جادویی بودم، همه چیز واقعا زیبا بود. تجربه شنا روی علف‌ها و چمنزارهای سبز، گل‌ها، صخره‌ها، پل‌ها و مسیرها تجربه افسانه‌ای است که در هر جایی نمی‌توانید داشته باشید.

به همه این‌ها، اشعه‌های خورشید را که از آب رد می‌شوند و نور فوق‌العاده‌ای را در آب به وجود می‌آورند هم اضافه کنید. دریاچه گرین در اتریش به اندازه‌ای زیباست که می‌توانید روزها در کنار آن باشید و کمپ بزنید و گذر زمان را حس نکنید.

اگر فرصت سفر به اتریش و دیدن این دریاچه را داشتید دوربین عکاسی تان را حتما همراهتان ببرید، چشم انداز دریاچه در کنار درختان سوزنی و بلند و در دامنه صخره های سنگی بیشتر شبیه به یک تابلوی نقاشی است.
با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.

جاذبه بسیار عجیب است. تا زمانی که چیزی از مواردی که بتواند آن را مغلوب کند ندانیم، به آن نیرو می‌گوییم، نیرویی که در همه جا حاضر است و به خاطر همین جاذبه است که ما روی زمین بند شده‌ایم و هر چیزی که به هوا پرتاپ می‎کنیم به زمین برمی‌گردد.

مناطق بدون جاذبه در زمین
قانون جاذبه بر کره زمین حاکم است که قرن‌ها پیش به دست آیزاک نیوتون کشف شد. اما مکان‌های استثنایی هم بر روی کره زمین وجود دارد که قانون گرانش در مورد آن ها صدق نمی‌کند. مثلاً ماشین خاموش از تپه بالا می‌رود، آبشار به جای اینکه پایین بریزد، به سمت بالا حرکت می‌کند و تخته سنگ بزرگی بدون آنکه سقوط کند، لبه یک صخره باقی مانده است. در ادامه با مجله دلتا همراه باشید تا با این مناطق بدون جاذبه در زمین بیشتر آشنا شویم.

تپه‌های مغناطیسی
اولین مورد از مناطق بدون جاذبه تپه‌های مغناطیسی هستند. در کشور کانادا تپه‌ای به نام نیو برانزویک وجود دارد که در آن اتفاق‌های عجیب و غریب می‌افتد.
اگر با ماشین به این تپه بروید و آن را در ابتدای جاده پارک کنید، می‌بینید که ماشین بدون هیچ دخالت انسانی‌ شروع به حرکت کردن می‌کند آن هم به بالای تپه!
بله این اتفاق کاملا واقعی است و داستان نیست اما دلیلی که پشت آن وجود دارد اصلا آن چیزی که مردم فکر می‌کنند، نیست.

این تپه‌ها در ابتدا درک هر کسی را به چالش می‌کشد چون کاملا بر خلاف آنچه هستند که تا حالا یاد گرفته‌ایم و در عمل هم دیده‌ایم.

این تپه‌ها به تپه های مغناطیسی مشهور شده‌اند و در چند نقطه دنیا دیده می‌شوند. این تپه‌ها کاملا طبیعی هستند که در کشورهای ایتالیا، برزیل، استرالیا و حتی ایران دیده می‌شوند.

در ابتدا مردم بر این باور بودند که این تپه‌ها نفرین شده‌اند اما به نظر می‌رسد که دانشمندان و محققان در مورد توجیه این پدیده منطقی‌تر فکر می‌کنند. دانشمندان بر این باورند که رخداد این پدیده فقط و فقط به خاطر خطای دیدی است که وجود دارد.

 تخته سنگ طلا در میانمار
این تخته سنگ که با طلا آن را پوشانده‌اند، طوری قرار گرفته که به نظر می رسد هر لحظه ممکن است به پایین سقوط کند. اما در حقیقت، ۲۵۰۰ سال است که این سنگ همینطور سرجایش باقی مانده!

این تخته سنگ با احتساب پاگودایی که روی آن قرار گرفته، نزدیک به ۱۵ متر ارتفاع دارد. در افسانه ها آمده که این تخته سنگ را یک تار موی بودا نگه داشته که از آن در پاگودای روی سنگ نگهداری می شود.

این سنگ به زمین وصل نشده و هر کسی می توانسته آن را جا به جا کند اما حتی طبیعت هم تا به حال آن را حرکت نداده است. محلی ها معتقدند فقط یک زن می تواند این تخته سنگ را جا به جا کند. به همین دلیل، زنان اجازه دست زدن به آن را ندارند.

آبشار معکوس در انگلستان
در این آبشار که در نزدیکی دهکده هیفیلدِ انگستان واقع شده، آب آبشار مستقیماً به سمت بالا می‌رود و این مسئله باعث شده تا به عنوان یکی از مناطق بدون جاذبه شناخته شود.

راز معکوس بودن جریان آب این آبشار در بادی است که در این منطقه می‌وزد. این باد به قدری شدید است که جریان آبی که باید به سمت پایین سقوط کند را به سمت بالا می‌کشاند. این آبشار معمولاً ۲۳/۷ متر ارتفاع دارد. اما اینکه منشأ این باد شدید کجا است، سؤالی است که هنوز جوابی برای آن پیدا نشده است.

سد هوور در ایالت نوادای آمریکا
سد هوور ۲۲۱/۴ متر ارتفاع دارد و اگر خود را به بالای آن برسانید، در آنجا می‌توانید آزمایش ساده‌ای انجام دهید. کافی است سعی کنید آب یک بطری را خالی کنید. خواهید دید که آب برخلاف معمول، به جای آنکه به سمت پایین بریزد، به طرف بالا پرواز می‌کند!

اگر سعی کنید یک جسم نورانی را به سمت پایین پرت کنید هم همین اتفاق خواهد افتاد و به خاطر جریان قوی هوا، جسم نورانی در هوا معلق خواهد ماند.

پیشنهاد مطالعه : مطلب مکان هایی به نام دروازه‌ای به دنیای دیگر را بخوانید.

همچنین بخوانید:
دیوانه‌خانه‌ای برای اقامت گردشگران!

نقطه وسط دنیا کجاست؟

رویایی‌ترین هتل‌ها برای خوابیدن زیر سقف آسمان
با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.