وبلاگ من

کاربری این خانه تاریخی به کافه رستوران تغییر کرده است. چه فکر خوبی. آن هم برای فرار از شلوغی خیابانی مثل جمهوری.

وقتی از خیابان جمهوری حرف می‌زنیم معمولاً همه ما به یاد شلوغی، رفت و آمد، موبایل فروش ها، لوازم خانگی، موتور سواران، اتوبوس ها و چه و چه می افتیم! اما امروز می‌خواهم برایتان نقطه ای از همین خیابان را معرفی کنم که وقتی به آن جا سر زدید، خبری از این همهمه و سرو صدا و برو بیا نباشد. یک خانه که اتفاقاً کلی گرم و دنج هم هست. از همان ها که حیاطش شما را یاد تهران قدیم بیندازد و ساختمانش شاهکار های معماری دوره قجری را بنماید. ته یک کوچه خلوت، با دری که به روزهای خوب گذشته هدایتت می‌کند و اولین شاتر دوربینت برای همان دَر، کلیک می‌کند. خانه فاموری را با مجله دلتا بشناسید.

خانه تاریخی فاموری کجاست؟
شاید شما هم از آن دست افرادی باشید که در روزهای تعطیل حوالی خیابان جمهوری می‌گردید. جمهوری و خیابان های اطرافش. با ساختمان‌ های چندین ساله و محله ها قدیمی خاطره انگیز و خوشمزه هایی که در بهترین نقطه شهر هم طعمش را نمی‌یابید. خب، خیلی هم خوب. پس امروز ماهم در صفحه گردشگری مان به حوالی خیابان جمهوری تهران می‌رویم.

خانه فاموری یکی از خانه های دنج ته یک کوچه خلوت و قدیمی است. خودش هم سن و سال دار است. اما در سال ۱۳۸۷ توسط خانم فاموری که صاحب خانه آنجا بود، بازسازی شده و از آن روز این نام را با خود می‌کشد. باید به خیابان جمهوری بروی – پیش از پل حافظ – بعد از خیابان رم- کوچه گشتاسب – انتهای کوچه- پلاک6 به همین راحتی. با تاکسی، مترو و اتوبوس می‌توانی به آنجا برسی. اما طرح ترافیک است و اتومبیل شخصی را فقط روز تعطیل باید با خودت ببری. روز خوبی باشه.

خانه فاموری
خانه فاموری، یادگاری است از دوره قاجار است. به ثبت ملی هم رسیده. داخل کوچه ای قرار دارد که آخرین خانه اش فاموری است. جلوی خانه میز و نیمکتی قرار داده شده که برای سیگاری‌ هاست. جالب اینکه داخل حیاط خانه هم نمی‌شود سیگار کشید.

اینجا درست شبیه فضای داخلی کافه های کوچک فرانسوی است که در فیلم ها دیده ایم. گلدان هایی از سقف آویزان است و مبل هایی هم آنجا قرار داده شده. خانه نمای آجری دارد و حوضی سنگی درست وسط حیاط است که تا وارد می شوی توجه‌ت را جلب می‌کند. اصلاً به نظرم این حیاط نقطه قوت اینجااست. نقلی و خودمانی با فواره جوشان و گلدان های دورش که غیر ممکن است با دیدنش به یاد خانه مادربزرگتان نیفتید.

کافه رستوران فاموری
کاربری این خانه به کافه رستوران تغییر کرده. چه فکر خوبی. آن هم برای فرار از شلوغی خیابانی مثل جمهوری. میزهای کوچک و بزرگ چیده شده در حیاط و داخل عمارت آن را زیبا تر هم کرده است.  آشپزخانه کوچکش هر روز دو یا سه مدل غذای ایرانی می‌پزد؛  لوبیا پلو، ماکارونی، قلیه ماهی ،کوکو سبزی، کشک بادمجان، آش ماست که البته خیلی ها چون عصر تا شب را اینجا می‌گذرانند معمولاً چای و انواع قهوه و لته را اینجا می‌نوشند. همین.

فروشگاه کوچکی برای خرید ظروفِ سرامیکی یا سفالی و شال های سنتی در کنار حیاط است که الان نمی‌دانم جنس دیگری به آن اضافه شده یا نه. البته اگر قصد خرید داشته باشید هم با کمی پیاده‌ روی به پردیس چهار سو می‌رسید و اگر برای گشت و گذار آمده‌اید خیابان سی تیر هم خوب است. خیابان خارک و نوفل لوشاتو و کوچه لولاگر هم که دم دستتان است.

خانه فاموری روزهای شنبه‌ تعطیل است، اما روزهای عادی از 10صبح تا 12 شب باز است. در پی خراب کردن های آن منطقه هنوز هم به حیاتش ادامه می‌دهد و فعلاً از آن جان سالم به در برده و در تاریخ ۲۳ مرداد سال جاری هم در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده. برای برگزاری گالری ها هم اجاره داده می‌شود. در انتهای حیاط هم یک استودیو گل خیلی زیبا به چشم می‌خورد.

حرف آخر
خوب است به شما بگویم خانه فاموری یکی از نقاط گردشگری این روزها شده و معمولاً همه کسانی که میهمان خارجی دارند بالاخره او را برای یکی از بعد از ظهرهایش به آنجا خواهند برد. البته این خانه بیشتر از آنکه یک کافه رستوران باشد، یک خانه قجری بسیار زیباست که جان می‌دهد برای عکاسی. حیاط نقلی با درخت‌ های سرسبز و حوض آبیِ آب که نشستن کنارش کلی آرامش بخش است و در پاییز حیاط باران خورده می‌تواند مسحورت کند. جایی که خود بچه های فاموری هم ادعایی بابت رستوران بودن آنجا ندارند. فقط آن خانه را  محلی برای گپ زدن و دور هم جمع شدن و شاید یک فنجان قهوه خوردن می‌دانند.

همچنین بخوانید:
باغ کتاب تهران؛ بزرگ‌ترین کتابفروشی دنیا بیخ گوش‌مان

موزه مقدم وسط شلوغی تهرون

پارک قیطریه در هوای دو نفره پاییزی